10 херои од секојдневието кои ни покажаа дека љубезноста сѐ уште постои
Велат дека вистинските херои не носат пелерини, туку живеат меѓу нас и изгледаат сосема обично. Тие прават добри дела без да очекуваат нешто за возврат. А херој може да биде секој: сосед, шеф, касиер во продавница, или дури и ти.
1.
Пред неколку години, маж ми ме буди рано наутро и ме прашува каде ми е пасошот. Му велам: „Во чантата ми е!“ А тој иронично ме прашува: „А каде ти е чантата?“ Испаѓа дека претходниот ден шетав низ еден хипермаркет и ја оставив чантата додека разгледував. Чантата ја најдоа, го извадија пасошот и почнаа да проверуваат во базата дали имам нивна картичка за лојалност. Немаше картичка, па бараа дали маж ми има (го најдоа неговото име во пасошот). Воопшто не се откажаа, туку ме најдоа, а јас спокојно спиев. Отидов во продавницата, ми ја вратија чантата и внатре имаше сѐ што ми треба — документи, пари… Обезбедувањето, добар човек со смисла за хумор, се насмевна и рече дека тоа се случува. Не ги зеде парите што му ги понудив. Има многу добри луѓе, тие едноставно не ја покажуваат својата добрина.
2.
Донирав облека за девојче од 2–3 години. Една жена ми пиша, велејќи дека е во тешка ситуација, дека нејзината ќерка нема што да носи, и ме праша дали можам да ѝ ја испратам облеката по пошта. Прво сакав да ѝ кажам дека не може, но потоа си помислив: „Кој знае што навистина се случило?“ Па, ѝ ја испратив на мој трошок. По една година, добив пакет. Внатре имаше ореви, сушена риба, домашен мармалад и други деликатеси. Тоа го испрати истата жена. Испаѓа дека нејзиниот тежок период завршил, маж ѝ нашол добра работа, па решила да им се заблагодари на сите што ѝ помогнале во тежок момент. Беше неочекувано и пријатно.
3.
Пред 35 години пробував фустани во свадбено ателје и оставив неколку златни прстени на полицата во соблекувалната. Излегов со пријателка, шетавме, и одеднаш како електричен удар: прстите ми беа голи! А веќе беше доцна, ателјето беше затворено. Следниот ден отидов таму по работа, и вработената тивко го отвори фиоката и ми ги врати моите „богатства.“ Мојата радост и благодарност беа бескрајни! Уште ја паметам како изгледаше таа жена.
4.
Со дечко ми се качивме во автобус. Почна да ги бара парите, но немаше паричник! А се случи и јас да немам никакви пари со себе. Седиме, не знаеме што да правиме. Да се вратиме дома не беше опција, зашто доцневме. Девојката што седеше спроти нас извади пари и рече: „Дечки, ве разбирам, и јас бев во слична ситуација, ќе ви платам“ Бевме црвени од срам! Се обидовме да ѝ кажеме дека не треба, но таа не обрнуваше внимание и плати. Сѐ уште има добри луѓе.
5.
Пред 2 години дознав дека мојот татко не ми е биолошки татко. Веста беше шок за мене, бидејќи ние сме многу блиски. Малку ми беше криво и за тоа што моите помлади сестри се негови биолошки деца, а јас не сум. За да ме смири, татко ми ме повика на разговор: „Алина, кога ја запознав мајка ти, таа веќе беше бремена со тебе. Или поточно, дозна по нашите три состаноци. Мајка ти искрено ми кажа сѐ и ми предложи да си одам, бидејќи имав само 20 години и можноста да станам татко ме плашеше. Особено бидејќи со мајка ти сѐ уште не бевме во врска. А тогаш, додека се подготвував да се збогувам засекогаш, ја видов мајка ти како држи слика. Ја прашав што е тоа. И беше твојата прва ‘слика’ — ултразвук. Побарав да ја видам. Штом те видов, знаев дека си моја. И не заминав. Силно сакав да останам. И ти си моето девојче, мојата вистинска ќерка. И никогаш не се сомневај во тоа. Инаку, ако во сите овие години не успеав да те убедам во мојата љубов, залудно сум живеел“.
6.
Ѝ оставив бакшиш од 50 долари на келнерката за сметка од 20 долари, бидејќи другата маса беше толку груба со неа, што таа плачеше позади.
7.
Мојата постара сестра им велеше на сите кога беше дете дека ќе се омажи само за човек што има комплетна колекција нилски коњи од Киндер Сурприз. Поминаа околу 20 години од тогаш, и детското ветување, се разбира, ја изгуби важноста. Неодамна, ѝ предложи брак нејзиниот пријател од детството, кој долго време беше вљубен во неа, но не се осмелуваше да ѝ признае. Тој ѝ го даде прстенот во кутија што гласеше: „Го потрошив целиот свој живот на ова, дури морав да одам во странство за да најдам некои од нив. Омажи се за мене!“ А во кутијата беа сите нилски коњи од таа колекција заедно со прстенот. Сестра ми го исполни ветувањето.
8.
Мојата шефица е строга, никогаш не се смее. Еднаш одев на работа и најдов маче на автобуска станица. Не можев да го оставам, па го ставив под јакната и го однесов на работа. Шефицата го виде мачето, кое се обидував да го сокријам во кутија, и за миг се промени: широко се насмевна и имаше толку многу нежност во очите што не ја очекував. Го зеде мачето во раце, му истури млеко, а потоа праша дали е мое. Кога ѝ реков дека не е, ми рече дека ќе го посвои. Веднаш нарача храна, песок и сад за храна во канцеларија. Мислам дека мачето сега ќе живее во рај. И ми е мило што дознав дека оваа наизглед строга жена всушност има добро срце.
9.
Мојот вид беше -10, па мораше да носам дебели, стари очила. По една година од врската, момчето ми рече: „Овие очила не ти стојат. Не сакаш да ги смениш?“ Што можев да посакам кога родителите немаа пари? Само му реков дека никогаш не сум размислувала за тоа. Една недела подоцна ме однесе на оптика, каде ми избраа контактни леќи. Потоа, тој редовно купуваше раствор за нив и плаќаше нови на секои 3 месеци. Го правеше тоа само за да ми даде самодоверба и да го усогласи мојот изглед со она што е внатре во мене. Поминаа 16 години, а неговата грижа кон мене не згасна ни денес.
10.
Самохрана мајка сум. Понекогаш морам да ја носам ќерката, која има 4 години, на работа. За среќа, шефот никогаш не се буни на посетите на мојата ќерка и е многу љубезен со мене и неа. Последен пат, шефот забележа дека ќерка ми често игра со пластелин. Му реков дека многу сака да создава фигури. А следниот ден, шефот ми подари 20 кутии пластелин. Бев изненадена од оваа добрина! Требаше да ги видите среќните очи на моето дете. И јас сум среќна што имам такви грижливи и добри луѓе околу себе, и му благодарам на шефот за овој прекрасен подарок.
Коментирај анонимно