11 малку познати факти за самураите што немаат врска со тоа како се прикажани во филмовите

Филмовите и сериите ни претставуваат самураите како храбри воини со строг кодекс на чест, подготвени да го жртвуваат животот за својот господар. Но, оваа романтична слика е далеку од реалноста. Откривме што навистина биле самураите и кои популарни верувања се само митови.

Самураите се појавиле околу 9-тиот век

Иако многумина мислат дека самураите постоеле од дамнешни времиња, историчарите тврдат дека оваа класа воини се формирала во периодот Хејан (794–1185). Во тоа време, моќниот клан Фуџивара ги заземал клучните позиции во власта, а богатите земјопоседници започнале да ја напуштаат царската служба, носејќи со себе вооружени следбеници – самураи.

Зборот „самурај“ на јапонски значи „оној што служи“ и првично не се однесувал исклучиво на воини. Самураите стекнале привилегиран статус во 12-тиот век, кога царот ја изгубил својата моќ, а нови кланови влегле во политичката борба.

Самураите не секогаш го почитувале кодексот на честа

Се верува дека самураите секогаш го следеле строгиот морален кодекс „Бушидо“, но вистината е посложена. Овој кодекс се менувал низ времето, а терминот „Бушидо“ станал популарен дури многу подоцна. Првично, самураите не биле врзани за својот господар – ако тој загинел во битка или лошо се однесувал, тие слободно можеле да бараат нов господар.

Со доаѓањето на кланот Токугава на власт во 17-тиот век, во Јапонија завладеал мир, што ги оставило самураите без воени задачи. Токму тогаш „Бушидо“ бил изменет за да им даде нова улога во општеството.

Статусот на самурај можел да се купи или заработи

Иако првите самураи доаѓале од благороднички семејства, во подоцнежните векови секој способен воин можел да го добие овој статус. Во некои периоди, титулата била доделувана масовно за време на жестоки војни. За време на ерата Едо (1603–1868), титулата самурај можела да се купи.

Дури и странци станувале самураи. Најпознат пример е Јасуке, африканец кој служел кај воениот лидер Ода Нобунага. Познат е и англискиот морепловец Вилијам Адамс, кој станал самурај и инспирација за главниот лик во романот Шогун.

Катаната не била главното оружје

Спротивно на популарното верување, катаната не била главното оружје на самураите. Овој меч имал повеќе симболично значење и честопати се наследувал во семејството. На бојното поле, самураите користеле копја и долги лакови. Подоцна, тие прифатиле и огнено оружје од Западот. Катаната главно се користела во улични борби и дуели.

Самураите не биле само воини

Почнувајќи како телохранители и собирачи на даноци, самураите постепено станале владетели на провинциите. Од 16-тиот век, во време на мир, тие се трансформирале во администратори и бирократи. Приказната прикажана во „Последниот самурај“ е далеку од реалноста – самураите не живееле во планини, туку управувале со имотите.

Некои самураи сакале да станат ронини

Ронините – самураи без господар – биле презрени, но некои самураи свесно го избирале овој пат, сметајќи дека само така можат да ја следат својата морална визија. Меѓутоа, многу ронини завршувале како разбојници.

Самураите не можеле да казнат селанец без причина

Иако постоел закон што дозволувал самурај да казни некој што ќе го навреди, тоа не значело дека тие можеле да убиваат селани по своја волја.

Самураите не смееле да покажуваат љубов во јавност

Бракот кај самураите бил повеќе политичка одлука отколку љубовна врска. Изразувањето чувства во јавност се сметало за слабост.

Катаните често се кршеле

Иако катаната била екстремно остра, не била најиздржливото оружје. Во битките со оклопени непријатели, мечевите често се заглавувале или се кршеле, па затоа биле развиени поцврсти мечеви.

Традиционалниот оклоп бил незгоден за движење

Самурајската оклопна опрема, дизајнирана за борба на коњ, била непрактична за движење на земја. Со текот на времето, станала потешка, а делови како нагабакама (долгите панталони) ги ограничувале движењата на самураите, особено во царскиот двор.

Препознатливата фризура имала практична цел

Во ерата Едо, самураите ја бричеле предната страна на главата и ја собирале косата во опашка. Ова им помагало да ја задржат кацигата на место и да избегнат потење. Подоцна, оваа фризура станала симбол на статус. Со укинувањето на самурајските привилегии во 1871 година, царот наредил и кратење на косата, како симболичен крај на нивната ера.