12 вистински приказни што имаат шокантен пресврт каков што ни најпознатите режисери не би измислиле
Животот има начини да не изненади, често сосема неочекувани. Од секојдневни средби до извонредни авантури, некои вистинити приказни се толку исполнети со драматични пресврти што се спротивставуваат на најпривлечната фикција.
- „Мојот сопруг отиде во тоалет. Еден час подоцна пишувам пораки и прашувам дали е жив. Тој не одговара. Влегувам во нашата спална соба, светилката во бањата е запалена и вратата е заклучена. Чукам ништо не кажува. Тропам погласно и го викам неговото име. Ништо. Наоѓам нож и ја отклучувам вратата. Влегувам во бањата и проверувам. Ја отворам вратата од плакарот и тој лежи на подот. Почнувам да го тресам. Тој легнал со нашата постара мачка и заспал. Таа се плаши од громови и тој ја тешел“.
- „Имав 19 години и се запознав со една девојка. Потоа еден ден најдов грутка во еден од моите тестиси додека се туширав. Отидов на лекар и се покажа дека е рак и дека ќе мора да го отстранат. Јас требаше да одам на најмалку 2 круга најинтензивна хемотерапија ако сакам да не умрам. Имаше и многу големи шанси да бидам стерилен до крајот на мојот живот. Сфаќајќи дека ова е нешто што можеби нема да го преживеам, ставив крај на работите и се откажав од девојката, бидејќи не сакав на крајот да бидам мртвото момче. Таа сепак дозна што се случува и инсистираше да биде со мене низ сето тоа. Таа доаѓаше на секоја хемотерапија од 8-10 часа и ми помогна да се опоравам. 6 години подоцна ние сме среќни во брак, со 2 деца и трето на пат“.
- „Имав најдобар пријател кој беше и мој сосед. Моите браќа и сестри секогаш велеа дека личам на него и дека би било интересно ако направиме ДНК тест. Годините минуваа и двајцата сме во доцните 20-ти години, а тој еден ден реши да направи ДНК тест. Излезе дека одговара со моето семејство. Тој е мој полубрат и тато мораше многу да објасни тој ден“.
- „Од мојата 13-та година, имам ужасни болки во стапалото секогаш кога пешачам повеќе од еден час. Кога работев во книжарница, честопати морав да седам поголемиот дел од времето кога бев таму. Ќе ми отечеше скочниот зглоб, а ако беше навистина лошо и моето колено. Секоја моја фотографија што сме ја направиле во Дизни или Универзал, јас сум во инвалидска количка.
Никогаш не добивме конечна дијагноза. Ми беше дијагностициран јувенилен артритис, неодредено автоимуно нарушување, па дури и ганглијанска циста. По магнетна резонанца, во мојот глужд беше откриена делумно споена коска. Една операција беше сè што беше потребно за да се поправи, или барем да се намали болката“. - „Кога завршив средно училиште на 15 години имав толку слаби оценки што не ме примија во ниту една гимназија на која аплицирав. Немав план за мојот живот. Тогаш моите родители видоа дека локалното стручно училиште/колеџ почна се обидува да комбинира колеџ и средно училиште и ме примија таму. Поминаа четири години, но потоа отидов на Универзитетот за применети науки и еве ме сега: инженер за развој на производи и работам за голема компанија, планирајќи електрани“.
- „Пораснав многу богат, татко ми беше магнат за недвижности во европската земја во која пораснав. Сериозно немав грижи во светот, животот беше совршен. Потоа, еден ден, еден куп владини функционери ни упаднаа дома, ја зедоа целата содржина од канцеларијата на татко ми, го одведоа и сега е во затвор за измама и перење пари.
Сега функционирам како и секој друг – работам со полно работно време во ресторан, стажирам, и имам часови на факултет“. - „Сопругата на мојот братучед водела двоен живот каде што се омажила за друг маж во Јужна Африка и ги убедила и двајцата дека работи на владина разузнавачка работа каде што морала да патува меѓу САД и Јужна Африка. Таа работеше за владата, така што имаше одредени ингеренции, но на ниско ниво на административна позиција. Дечкото од Јужна Африка ја забремени па таа се врати и му кажа на братучед ми дека близнаците се негови. Ги одгледал три години пред другиот да му влезе во трага и да му ги даде информациите до кои дошол неговиот приватен истражувач. Најлошиот дел е тоа што нејзиното семејство помагало, ги фабрикувало приказните, па дури и помогнало да патува напред и назад“.
- „Бев свршена за еден дечко и мислев дека се е одлично. Никогаш не се каравме, планиравме да се преселиме од стан во пристојна куќа, тој ми помагаше да го израснам моето дете од времето кога таа беше бебе. Една вечер си легнав, а тој остана буден да игра видео игри како што често правеше. Се будам и куќата е тивка, не можам да го најдам. Мислам дека можеби отишол во продавница… тогаш сфатив дека неговиот компјутер (неговиот ценет имот) го нема. На негово место е клучот од неговиот стан и белешка во која пишува дека тој никогаш не ме сакал мене, но ја сакал мојата ќерка и дека напуштањето на неа било најболното нешто што некогаш го направил. И да не се обидуваме да го најдеме“.
- „Се забавував со многу постар маж 2 години во моите 20-ти. Тој ми предложи брак, а јас дознав една недела подоцна дека цело време бил во брак со друга. Тој можеше да го сокрие тоа бидејќи таа била во болница и умирала од рак. Неговиот план сигурно бил да се влечка со мене додека не умре жена му и да ја покрие целата работа, но таа не умре, па тој во паника сепак ме запроси. Сфатив дека тој лажеше без престан откако се запознавме речиси за сè, па дури еднаш лажираше дека има мозочен удар за да се ослободи од годишните одмори со мене“.
- „Кога бев во средно училиште имав панично растројство и мајка ми ми ги даде овие таблети кои помогнаа и со години се прашував што се тие. Таа конечно ми призна денес дека тоа биле само витамин Ц таблети, а јас сум си направил плацебо ефект“.
- „Јас и татко ми никогаш немавме добри односи бидејќи беше физички и емоционално навредлив. Ме избрка како тинејџер и оттогаш немаме контакт. Во зрелоста, сестра ми го бранеше пренесувајќи нешто што тој неодамна и го признал: тој признал дека се однесувал лошо со мене затоа што верувал дека (биолошки) не сум негово дете. Некое време подоцна направив AncestryDNA тест кој заклучи дека јас сум негово биолошко дете“.
- „Пар со 5-годишно девојче направиле ДНК тест, затоа што детето воопшто не личело на таткото. Излегло дека не е негова, но сопругата се заколнала дека не го изневерила, па направила ДНК тест и таа и виделе дека не е ниту нејзина. Почнале истрага и излегло дека болницата им дала погрешно бебе, а нивната биолошка ќерка била во згрижување!
Тие, секако, го задржале детето што го воспитувале, а на крајот ја посвоиле и нивната ќерка“.
Доколку сакате добра акција или пак забегани и жестоки случки само за најхрабрите читатели, тогаш посетете го каналот Жестоко. Предупредување: Содржините може да ве вознемират!
Коментирај анонимно