27-годишна девојка стана вирална затоа што собира бебешка облека уште од 5 години, а причината ќe ве потсети дека не треба никогаш да престанеме да сонуваме

Има нешто длабоко човечко во планирањето на иднината што не можеме да ja предвидиме. Токму овој квалитет блеска во приказната за Никол, 27-годишна девојка со колекција бебешка облека што ја собира уште од детството.

Приказната на Никол веројатно ќе одекне кај многумина кои сонувале за своите идни семејства.

„Ја започнав колекцијата облека за бебиња кога бев многу, многу мала“, вели таа. „ Имав можеби 5 или 6 години кога почнав да ја собирам облеката. Замислете го тоа за момент: мало девојче, кое си игра со кукли, веќе размислува за бебињата што може да ги роди еден ден. Тоа е слика која е слатка, малку забавна и длабоко трогателна одеднаш“.

Некои можеби ќе речат дека е навистина глупост да поминете повеќе од 20 години собирајќи облека за деца кои сè уште не постојат. Но, зарем ова не е само еден начин да се задржиме на надежта, да ја замислиме иднината што ја сакаме?

Она што е особено трогателно е посветеноста на Никол и самата да изработи дел од овие алишта.

„Моите омилени персонализирани предмети се оние што целосно ги направив сама“, објаснува таа. „Тие се оние каде што треба да се предизвикам себеси да научам нови техники“. Има љубов и надеж вткаена во секој шев. Не се работи само за облеката – туку за чинот на создавање, подготовка за иднината што допрва доаѓа.

Се разбира, вреди да се признае дека живееме во свет каде што имањето деца повеќе не е дадено. Сè повеќе луѓе избираат различни патишта или чекаат подолго да основаат семејства. И тоа е сосема во ред. Она што е инспиративно во приказната на Никол е тоа што всушност воопшто не се работи за облеката за бебиња. Станува збор за тоа да си дозволите да сонувате, да планирате, да се надевате.

Никол неодамна почна да ја споделува својата колекција на интернет

„Беше навистина забавно“, вели таа . „Многу коментари беа многу позитивни… тоа ми донесе многу среќа“. Во свет каде што луѓето често се судат за нивниот избор, има нешто храбро во тоа да ги ставите своите соништа таму за сите да ги видат.

Иднината, се разбира, е непредвидлива. Не се знае со сигурност дали Никол некогаш ќе има деца. Животот има начин да не поведе по неочекувани патеки. Но, тоа всушност не е поентата. Она што е важно е дека таа си дозволи да се надева, да планира, да сонува. И со тоа, таа ги инспирира другите да ги споделат своите надежи и соништа.

„Само навистина се надевам дека моите идни деца ја чувствуваат истата љубов што ја чувствував кога ги собирав сите овие предмети за нив“, вели Никол . „И не само на материјален начин, туку знаејќи колку ми беа на ум, колку ги очекував“.

Зар не е тоа, на крајот, она што сите го сакаме? Да сакаш и да бидеш сакан? Да се ​​создаде иднина исполнета со радост и можност?