6 објаснувања зошто човечката глупост не подлежи на еволуција (и зошто не е толку лошо како што звучи)

Се случува некому да му објаснувате по 7-ми пат и тој повторно да не ве разбира. Или да побарате од колега да напише извештај па потоа да мора самите три пати да го поправате.

Во такви ситуации, некој неволно ќе се запраша: „Па, зошто, ако има еволуција и природна селекција, сè уште постои глупост во човечкиот свет?“

Терминот „природна селекција“ не важи за современото човештво

Природната селекција е борба не за специфични индивидуи, туку за видови. Човекот пред многу време победи во оваа битка, тој не треба да се бори со животните за опстанок. Благодарение на технолошкиот напредок и медицинскиот развој, добивме заштита која е единствена во еволутивна смисла. Сега луѓето можат да ги задржат најразновидните својства во рамките на своите видови без да ја разгледуваат еволуцијата. Затоа, терминот „природна селекција“ не важи за современиот човек.

За преживување не е потребна висока интелигенција

Со милиони години човечки развој, интелигенцијата никогаш не била критериум за природна селекција. Најсилниот преживува, а не најпаметниот. Од гледна точка на еволуцијата не е важен коефициентот на интелигенција, тоа е способноста за логичка анализа и синтеза, туку емоционална и социјална интелигенција. Според последните истражувања, веќе пред 2 милиони години, најважниот фактор неопходен за опстанок на луѓето била можноста за соработка и преговори. Ова влијаеше и на големината на мозокот и на многу други знаци што се забележани кај современиот човек.

Колку е поголема интелигенцијата, толку е помала веројатноста да се остави потомство

Истражувачите се согласуваат дека помалку образованите луѓе оставаат повеќе потомци од нивните роднини со висока интелигенција. И гени кои придонесуваат за добро образование, го намалуваат репродуктивниот успех кај двата пола (и се посилни кај жените).

Но, тоа не значи дека интелигенцијата на човештвото како целина опаѓа. Статистиката што научниците ја добиваат за кратки периоди не може да се смета како фактор за природна селекција. На крајот на краиштата, еволутивните промени траат со милениуми.

Покрај тоа, родителите со просечна, па дури и ниска интелигенција, често имаат генијални деца. Наследноста е далеку од главниот фактор што влијае врз тоа. Подеднакво важна е и околината.

Генијалци – неуспешни еволутивни партнери

Една од движечките сили на еволуцијата е таканаречената стабилизирачка селекција. Ги намалува шансите за успех во личниот живот за оние кои се многу различни од повеќето. Според Џалеал Сањак, овој фактор сè уште влијае на развојот на човештвото, иако последиците од оваа селекција не се премногу силни.

На пример, многу високи или многу ниски луѓе имаат просечно помалку деца. Истото важи и за интелигенцијата: генијалиците имаат помала веројатност да имаат потомство, како и оние со намалена интелигенција. Највисоката репродуктивна изведба е карактеристична за луѓе со просечен коефициент на интелигенција.

Всушност, современиот човек не е поглуп од неговите предци

Според комичниот аксиом на Кол, количината на умот на Земјата е константна, а населението расте. Затоа, IQ на секој поединец е намален. Ова всушност не е така.

Од 1932 до 1978 година, научниците забележале необјаснив скок во коефициентот на интелигенција: нејзината просечна вредност надминува сто. Овој феномен се нарекува ефект на Флин. Накратко, звучи вака: за скоро 50 години, човештвото остро се разбуди, но не е јасно зошто. Истражувачите имаат различни претпоставки: можно е добрата исхрана, високо ниво на здравствена заштита и достапноста на образованието да придонесат за развој на мозокот и нервниот систем. Сепак, сè уште нема договор меѓу научниците.

Во XXI век, нивото на интелигенција почна да се намалува малку, ваквите скокови веќе не се забележуваат. Сепак, невозможно е да се извлечат заклучоци дека човештвото е на еволутивен пат кон „глупост“.

Ниската интелигенција како хуманистичка вредност

Грижа за лицата со мала интелигенција е едно од главните хуманистички достигнувања. Зоолошките градини се грижат за животни со аутизам или Даунов синдром кои не можеле да преживеат во природната средина. За луѓето, високиот коефициент на интелигенција не е секогаш главна вредност. Емпатијата, љубезноста и лојалноста честопати се далеку поважни. И генерално, поделбата на луѓето во сорти според какви било вродени знаци никогаш не го доведе човештвото на добар пат.