9 моментално срамни ситуации, кои подоцна стануваат главна шега во друштвото

Секој од нас, барем еднаш во животот, се нашол во непријатна ситуација, која потоа долго време ни се појавувала во главите пред спиење, принудувајќи ги нашите срца да се смалат од сеќавањата на доживеаниот „срам“. Но, со текот на времето, емоциите исчезнуваат и таквите случаи се претвораат во комични приказни кои можат да им се прераскажат сто пати на пријателите и познаниците, секогаш предизвикувајќи ги да се смеат.

• „Само што влегов во мојата соба држејќи го далечинското и чаша чоколадно млеко. Сакав да го фрлам далечинското на креветот, но наместо тоа ја фрлив чаша млеко“.
• „Во музејот „Мадам Тисо“ во Лондон, решив да се сликам со восочна фигура на актерот Патрик Стјуарт. До него веќе стоеше жена со апарат, па почнав да го чекам мојот ред. Со мене беше братучед ми. Дојдоа уште 2 туристи и исто така застанаа во редот. По неколку минути, брат ми сомнително праша: „Дали жената е навистина вистинска? Ја тапнав жената по рамо, но таа не ни мрдна. Дури тогаш сфатив дека и тоа е восочна фигура. Се свртев и сите во редот ми се смееја“.

• „Отидов во тоалет во еден многу модерен хотел во Лондон. Дизајнот беше многу футуристички. Јас завршив работа, и одеднаш доаѓа човек и на моја ужас, ме освестува дека си ги мијам рацете од ВЦ школката“.
• „Имав 8 години. Со татко ми отидовме во продавница, бев на ролери и се фатив за задните џебови од фармерките на татко ми за тој да ме земе. Но, кога погледнав наназад, видов дека татко ми трча кон мене, а еден непознат човек, кого го помешав со него, гледаше во мене преплашено“.
• „Решив да и подарам на сестра ми рачно намотан часовник за нејзиниот роденден. Избрав, нарачав, но кога беше испорачан, открив дека не работи! Бев разочаран и се пожалив на тимот за поддршка. Тие се извинија и испратија замена. Вториот го чекам цела недела. Курирот ја донесе пратката, ја отворив, но и новиот часовник не работеше! Се налутив, го стигнав курирот и му го покажав часовникот. Тој ми рече дека часовникот функционира ако го стискаш на едно од копчињата. И тие и другите часовници си биле во ред. Се срамам дури и да зборувам за тоа“.

• „Ја оставив задната врата од куќата на мојата пријателка отворена и нејзиниот роботски вакум избега. Се надевам дека ќе тргне во авантура и ќе го исчисти светот со правосмукалка“.
• „Имам досаден пријател кој постојано ми се јавува, а ако не му кренам може да се јави и 20 пати. Денес му кренав! Го кревам телефонот, тој, како ништо да не се случило, го започнува вообичаениот дијалог. Не беше лесно да се заврши разговорот. Потоа повторно заѕвони ѕвончето и без да погледнам кој е, извикав: „Можеби е доволно?!“ Прво слушам тишина, а потоа мирниот глас на началникот“.
• „Се возам во трамвај, до мене седи еден дечко. И одеднаш сакав да кивнам. Мислам дека цврсто ќе ги стиснам усните и тивко ќе кивам. Кивањето е супер, но не функционирало „аристократски“, силно го стиснав и истовремено го исплукав во фаца“.
• „Бев на плажа, во едната рака имав ѓубре, а во другата паричникот. Наместо ѓубрето, случајно го фрлив паричникот во канта и додека го барав, некоја госпоѓа што минуваше се сожали и ми понуди чипс“.

Дали некогаш сте биле во ваква ситуација за којашто можеби уште ви е срам да зборувате?