9 воспитни практики од минатото што денес би предизвикале бурни реакции

Содржина:

• 1. Оставање на бебињата да спијат на стомак
• 2. Игнорирање на плачењето – методот „нека се исплаче“
• 3. Давање мед или благо на бебиња
• 4. Јавно посрамување како метод на дисциплина
• 5. Возење на деца без појаси или седишта
• 6. Испраќање болно дете на училиште
• 7. Занемарување на менталното здравје со изговор „тоа е само фаза“
• 8. Користење на телевизорот како бебиситерка
• 9. Присилување децата да ја изедат целата храна од чинијата

1. Оставање на бебињата да спијат на стомак

Децении наназад, родителите беа советувани дека најдобро е бебињата да спијат на стомак – дека така ќе спијат поспокојно. Денес, тоа е строго забрането. Истражувањата покажаа поврзаност помеѓу спиењето на стомак и Синдромот на ненадејна смрт кај новороденчиња (SIDS). Современите упатства препорачуваат бебињата да спијат на грб за да се намали ризикот.

2. Игнорирање на плачењето – методот „нека се исплаче“

Методот „нека се исплаче“ – односно да се остави бебето да плаче додека само не заспие – некогаш се сметал за цврст воспитен пристап. Денес, родителството насочено кон поврзување и емоционална сигурност повеќе го вреднува одговарањето на потребите на детето, особено во најраните години.

3. Давање мед или благо на бебиња

Порано било нормално бебињата да добијат мед или благо уште во најрана возраст. Денес знаеме дека медот може да содржи штетни бактерии (како Clostridium botulinum) опасни за бебиња, а раната изложеност на шеќер се поврзува со проблеми со заби и развој на нездрави навики во исхраната.

4. Јавно посрамување како метод на дисциплина

Во минатото, некои родители користеле јавно посрамување како начин на воспитување – на пример, детето да носи табла со натпис за тоа што направило. Денес ова се смета за емотивно штетно и контрапродуктивно. Современите пристапи се фокусираат на приватни, конструктивни разговори.

5. Возење на деца без појаси или седишта

Во 1970-тите, децата често се возеле без појаси – па дури и стоеле на предното седиште. Детски седишта и безбедносни појаси не биле правило. Денес постојат строги закони и стандарди за безбедно возење со причина: заштита и сигурност.

6. Испраќање болно дете на училиште

Порано, ако детето не повраќаше или немаше висока температура – одеше на училиште. Денес, се цени важноста на изолација за болните – не само за побрзо закрепнување, туку и за заштита на другите деца и заедницата во целина.

7. Занемарување на менталното здравје со изговор „тоа е само фаза“

Кога децата или тинејџерите покажувале знаци на анксиозност или тага, чест одговор бил „ќе ти помине“, „не глумете“, или „засили се“. Денес, менталното здравје е сериозно сфатено, со поголема поддршка за терапија, отворена комуникација и рана интервенција.

8. Користење на телевизорот како бебиситерка

Имало време кога оставањето на дете пред телевизор со часови било вообичаена пракса – „само нека седи мирно“. Иако умерено гледање телевизија не е штетно само по себе, денешните препораки нагласуваат умереност, надзор и поттикнување на активна, наместо пасивна игра.

9. Присилување децата да ја изедат целата храна од чинијата

Фразата „Изеди сè, па ќе добиеш десерт“ беше често слушана порано. Но, ваквиот пристап може да го наруши природниот механизам на глад и ситост кај детето и да доведе до прејадување. Современите совети се насочени кон учење на интуитивно јадење – децата да го слушаат своето тело кога е гладно, а кога сито.