Како луѓето воопшто успеваат да живеат овде? Африканска Венеција, пловечка сиромашна населба што ги шокира посетителите

Макоко е единствена населба која е тешко прецизно да се класифицира. Се наоѓа на нигерискиот брег, а додека дел е „закотвен“ на копно, дел – плута. Затоа е наречена „Венеција на Африка“.

Населено е со етничката група Егун, чии луѓе главно се занимаваат со риболов. Иако се проценува дека има дури 85.000 жители, се верува дека всушност ги има многу повеќе бидејќи населбата не била засегната од пописот од 2007 година (можеби отпловиле?). Покрај тоа, некои веруваат дека вкупното население на Макоко се искачува до 250 илјади.

Необичната населба постои од 19 век, кога во оваа лагуна биле изградени првите дрвени живеалишта. Започнала како рибарско село покрај брегот, а наскоро прераснала во вистински град на море. Пред само 70 години, овде имало жива заедница, додека главниот град на Нигерија – Лагос – не бил ниту дел од градот како што е денес.

Во секоја куќа живеат од 6 до 10 луѓе. Тука има и две училишта – едното на копно, а другото на море. Наместо училишниот автобус, децата секое утро ги носи училишното кану.

Далеку од луксуз…

Африканска Венеција звучи егзотично и раскошно, но ова е далеку од луксуз. Единственото нешто што Макоко го има заедничко со Венеција е фактот дека тие се изградени на море.

Тоа е населба со многу карактеристики на сиромашни квартови – условите за живеење се тешки, сиромаштијата владее, инфраструктурата недоволна, дрвените бараки често се изложени на опасност од пожар, хигиената е доведена во прашање, водата е лоша, воздухот е загаден и повеќето куќи немаат струја. Лекарите без граници еднаш успеаја да постават „пловечка амбуланта“, но тоа не издржа повеќе од една година.

Морската вода на која лежи не е длабока (длабока е само метра или два), но поради нечистотијата е невозможно да се види дното. Ова дефинитивно не е место каде што сакате да влезете во морето, затоа држете се до кануа и чамци кои служат како главно превозно средство овде. Целата трговија се одвива во нив, па можете да купите храна, вода и предмети за домаќинството од чамците на локалните продавачки на вода.

Иако не им недостигаат проблеми, заедницата се држи и преовладува општата солидарност. Благодарение на медиумите тие го привлекоа вниманието на светот, па денес многумина на патување во Нигерија сакаат да ги посетат и запознаат. Туристите со камери предизвикуваат општа еуфорија кај локалните деца кои често немаат можност да ја видат сета модерна технологија, а можно е дури и да изнајмат соба или стан во некоја од дрвените куќички на вода. Меѓутоа, кога сè е кажано и направено, заедницата нема голема корист од туризмот.

Ако ништо друго, може да се каже дека државата мисли дека Макоко му штети на туризмот – тоа е грда глетка што може да се види од најфреквентниот мост во Лагос. Затоа сакаат да се ослободат од него. Во 2012 година, дел од куќите подигнати на потпорници беа уништени со одлука на нигериската влада бидејќи се незаконски подигнати. Како резултат на тоа, дури 3.000 луѓе останаа без покрив над главата.

Некои невладини организации се обидоа да почнат да помогнат во текот на последната деценија. Промените се мали. Покрај тоа, некои локални жители се скептични за идејата за уривање на сиромашниот кварт и изградба на нови куќи и згради. Ако ништо друго, тие мислат дека нивниот проект е инспиративен затоа што е еден вид „самоуправување“ – луѓето овде си изградија домови за себе и си обезбедија за себе, а сега агентите за недвижности би можеле да профитираат од нивниот грб.

До денес не е најдено решение кое би го задоволило мнозинството. Затоа, ако патувате во Лагос, сепак ќе имате можност да го видите Макоко – што и да мислите за тоа.