Затемнување на Сонцето од ВСЕЛЕНАТА! Сондата на НАСА ја фати Месечината како минува пред сонцето во неверојатни фотографии!

Сателитот на НАСА сними неверојатни снимки од делумно затемнување на Сонцето од неговата единствена гледна точка во вселената – единственото место каде што беше видливо.

Опсерваторијата за соларна динамика (СДО) вчера ја фотографираше месечината како минува пред Сонцето од околу 01:20 часот по средноевропско време.

Транзитот траеше околу 35 минути и на својот врв, Месечината покри 67 отсто од огнената површина.

Сликите се со висока резолуција и тие откриваат како светлината дифрактира околу оптиката и решетките за поддршка на филтрите на СДО. Откако тие ќе се калибрираат, можно е да се поправат податоците од СДО за инструментални ефекти и да се изострат сликите на сонцето уште повеќе од порано.

Патрисио Леон, од Сантијаго, Чиле, ги спореди сликите одблиску со топографијата од Лунарниот извидувачки орбитер. Тој успеа да ги идентификува планинските венци Лајбниц и Доерфел во близина на јужниот пол на Месечината за време на затемнувањето.

Лансирана во 2010 година, опсерваторијата за соларна динамика на НАСА го следи сонцето со флота вселенски летала, фотографирајќи го на секои 0,75 секунди. Исто така, го проучува сончевото магнетно поле, атмосферата, сончевите дамки и други аспекти кои влијаат на активноста во текот на 11-годишниот сончев циклус.

Сонцето веќе неколку месеци доживува зголемена активност, бидејќи се чини дека се движи во особено активен период од својот 11-годишен циклус на активност, кој започна во 2019 година и се очекува да достигне врв во 2025 година.

Сончевите магнетни полови се превртуваат на врвот на циклусот на сончевата активност, а сончевиот ветер составен од наелектризирани честички го носи магнетното поле подалеку од површината на Сонцето и низ Сончевиот систем.

Ова го придружува зголемувањето на сончевите зраци и исфрлањата на короналната маса (CME) од површината на сонцето. CME е значително ослободување на плазма и придружно магнетно поле од сончевата корона – најоддалечениот дел од сончевата атмосфера – во сончевиот ветер.

CME влијаат на Земјата само кога се насочени во правец на нашата планета и имаат тенденција да бидат многу побавни од сончевите зраци бидејќи придвижуваат поголема количина материја.