10 приказни на самохрани мајки кои ја потврдуваат храброста и силата на една жена!

Понекогаш се случува паровите кои имаат деца заедно да раскинат. И често мајките се оние кои преземаат понатамошна грижа за децата. Собравме приказни од жени кои сами ги чуваат своите деца и сакаме само да потврдиме колку е ова тешка и напорна работа.

1.

Посвоив бебе и бев премногу среќна. Се надевав дека ќе сретнам некој кој ќе го сака исто како и јас. Но, по некое време, сфатив дека многу малку мажи се подготвени да излегуваат со жена која има дете од „непознато потекло“. И тогаш решив да одам кај група самохрани мајки. Слушнав многу вакви страшни приказни за манипулации од нивните поранешни сопрузи! Тогаш решив дека е подобро да се биде самохрана мајка отколку во комплетно семејство со лоши односи меѓу родителите.

2.

Јас сум самохрана мајка. Имам две деца: момче и девојче. Девојчето не е прифатено, но момчето е. Мојот поранешен не плаќа издршка. Вели дека е болен, дека и онака нема пари, а еве јас некако се справувам со моите деца. Чекав, молчев. Се додека најстариот син не дозна дека татко му долго време имал однос со други две деца од првиот брак. Бев, благо кажано, шокирана. Отидов кај неговата госпоѓа и уште повеќе збеснав. Деца во скапа облека, паметен автомобил во гаража. Утре одам на суд.

3.

Забременив на 27. Таткото на детето на почетокот рече дека е многу среќен, но потоа почнаа проблемите. Бев многу емотивна поради хормоните, а типот наеднаш ми рече да абортирам, бидејќи мислеше дека ќе бидам лоша мајка. Моето породување започна предвреме. Не ми веруваше и одби да ме однесе во болница, на крајот ме однесе мајка ми. Додека бевме во болница, тој ниту еднаш не ме посети. И тогаш тој не помогна на кој било начин, секогаш наоѓаше изговори, а јас морав да почнам на работа по само 2,5 месеци.

4.

Мојата пријателка сама ја чува ќерката. Таткото на детето исчезнал веднаш по позитивниот тест за бременост. Ниту еден од нашите пријатели никогаш не слушнал ниту едно барање за помош. Работела до породувањето, а по породувањето за 2 месеци се освестила и се вратила на работа. Потоа започнала мал бизнис, купила автомобил. Што се однесува до мажите, на пријателката не и е грижа, има многу момчиња, но не сака да се мажи.

5.

Страшно е кога вашето дете штотуку научило да зборува и им вика „тато!“ на сите непознати. Јас сум самохрана мајка.

6.

Забременив на 18. Таткото на детето не сакаше да учествува во сето ова. Работев на 2 работни места, го штедев секој денар, едвај спиев. Немав време да уживам во бременоста. Но, наскоро ќерка ми наполни 2 години, имаме своја куќа, а јас имам само една работа. Тешкотијата да се биде самохрана мајка е во тоа што треба да направите сè сами: да платите сметки, да воспитувате дете. Морав да се откажам од средбите со пријателите. Но, јас ја сакам мојата ќерка толку многу и толку многу сакам да бидам родител што не би го заменила тоа чувство за ништо.

7.

Се случи ќерка ми да ја чувам сама, без маж. Јас сама се породив, па не се жалам. Добро се снаоѓам, родителите ми помагаат, добро заработувам, имам сопствен стан. Во принцип, ќерката среќно си расте. Но, сите мои пријатели се сигурни дека јас сум длабоко несреќна самохрана мајка. Ме влечат торби со излитени работи на нивните деца или децата на соседите и бескрајно ме жалат, велат тие, како тебе, сам, тешко е да се одгледува дете во нецелосно семејство. Во исто време, нивниот однос со нивните сопрузи е целосен хаос.

8.

Имав 22 години кога дознав дека сум бремена од момче со кое штотуку се разделивме. И решив да го задржам бебето. Родителите ме поддржуваа, иако во нашето семејство не беше вообичаено да се раѓаат деца без сопруг и да се биде самохрана мајка. И една година по раѓањето на нашиот прв син, повторно се смиривме. И сега сме заедно 17 години, имаме уште едно прекрасно момче, а нашето прво дете е веќе доста возрасно – студира на колеџ.

9.

Мојата пријателка се омажи на 17 години поради бременост. Таа роди близнаци – момчиња близнаци. Со сопругот живееја година и пол заедно, а потоа тој побегнал. Живееле во мало село. Децата потоа и ги остави на мајка си и замина во главниот град. Првата година беше напорна и со работа и со живеење, а после 3 години си ги зема синовите кај неа. Стекна второ високо образование, има свој стан, автомобил и добра работа во фармацевтска компанија.

10.

Имам 32 години. Имам две деца. Сама ги чувам. Но, кога ќе стане навистина лошо, сепак одам кај мајка ми. Неодамна добив подарок од неа – кутија во која треба да ставите леток со желби. Во оваа кутија сега навистина има лист со желба. А на него е испишан многу едноставен текст: „Мама нека живее вечно“.