Мишел Талер, научник на НАСА, е апсолутно сигурна дека има вонземски живот во нашиот Сончев систем и открива зошто според неа вонземјаните се кријат на Венера

Планета која страда од високи температури од 475 °C под густа кисела атмосфера може да биде последното место каде што би очекувале вонземски живот во нашиот Сончев систем. Но, еден научник на НАСА тврди дека вонземјаните најверојатно се кријат на Венера во услови кои се неподносливи за луѓето.

Новата теорија ја изнесе д-р Мишел Талер, истражувачки научник во американскиот центар за вселенски летови Годард.

Таа вели дека „можните знаци на живот“ веќе се видени во атмосферата исполнета со јаглерод диоксид, додавајќи дека е апсолутно сигурна дека животот постои некаде.

„Гледаме можни знаци на живот во атмосферата на Венера. Никогаш не ја очекував Венера. Венера сега е онаа каде што гледаме нешто во атмосферата што изгледа како да е произведено од бактерии“, рече д-р Талер.

Венера често се опишува како „земјината близначка“ поради нејзината слична големина и структура. Но, поради нејзините услови астрономите веруваат дека би било невозможно луѓето да постојат на Венера.

Позиционирана на 108.86 милиони километри од Сонцето, Венера е најжешката планета во нашиот Сончев систем, со температури кои дури може да стопат олово.

Нејзината атмосфера – составена од сулфурна киселина и јаглерод диоксид – исто така ја зголемува непријатната ситуација, предизвикувајќи „ефект на стаклена градина“ што спречува топлината да избега во просторот подалеку.

И покрај ова, научниците долго дебатираа дали облаците на Венера можат да бидат домаќини на микробиолошки форми на живот кои можат да преживеат од сулфур, метан и железо.

Многумина теоретираат дека фотосинтезата е можна на површината на планетата бидејќи Венера добива доволно сончева енергија за да навлезе низ нејзините густи облаци.

Сепак, професорот Доминик Папино, астробиолог на Универзитетскиот колеџ во Лондон, верува дека ставовите на д-р Талер е „тешко реалистично да се претпостават“.

Тој објасни: „За да се случат хемиски реакции поврзани со животот, потребна е течна вода. Оттука, за да пронајдеме вонземски живот, треба да најдеме течна вода, а за да пронајдеме вонземски фосили потребно е да се бараат седиментни карпи кои биле поврзани со течна вода во минатото. Ова го прави животот на Венера денес тешко за реално да се претпостави, бидејќи нејзината површина е премногу жешка, иако Венера можеби имала течна вода во своето минато. Проблем со можните фосилни записи на Венера, сепак, е раширениот вулканизам кој се чини дека покривал поголем дел од површината во последните неколку стотици милиони години“.

Сепак, и професорот Папино и д-р Талер се согласуваат дека ледените месечини на нашиот Сончев систем, исто така, би можеле да бидат места на потенцијален микробиолошки живот. НАСА сугерира дека има 290 „традиционални месечини“ во нашиот Сончев систем – со исклучок на 462 помали астероиди и помали планети.

„Поверојатно е дека би можеле да најдеме вонземски живот и/или фосили на Марс и во ледените месечини на надворешниот Сончев систем. Тоа е затоа што течна вода постои на тие планетарни тела, вклучително и во мразот на јужниот пол на Марс. Марс и ледените месечини исто така имаат геолошки запис што може да ги зачува фосилите. “, продолжи професорот Папино.