Трката за ископување на Месечината продолжува: Како Индија, Русија, Европа, САД и Кина се борат за да ископаат скапоцена вода, хелиум и метали под површината на Месечината?

Помина повеќе од половина век откако Џон Ф. Кенеди го одржа својот познат говор „Избираме да одиме на месечината“ на Универзитетот Рајс. Она што следеше беше вселенска трка која го воодушеви светот и покажа дека САД и Советскиот Сојуз се борат да станат првата земја што ќе го постави човекот на друг свет.

Наместо да се работи за национална гордост и воспоставување технолошка супериорност, Кина, Русија, Индија и САД сега се заинтересирани за вредните ресурси на Месечината и за тоа како може да се минираат. Од ретки метали на Земјата кои се користат во паметните телефони до хелиум кој можеби би можел да обезбеди непроценлив извор на енергија, површината на Месечината е жариште на неоткопани богатства.
Затоа НАСА предложи серија места за слетување за својата нова програма Артемис, чија цел е да ги врати човечките чекори на Месечината до 2025 година.

Индија, исто така, штотуку го приземји своето вселенско летало Чандрајан-3 во близина на кратерот Манзинус, блиску до јужниот пол, додека Русија се надеваше дека ќе истражи слично место во близина на кратерот Богуславски пред нејзината сонда Луна-25 да се урне претходно овој месец.

Во меѓувреме, Кина планира да испрати свои таиконаути на површината на Месечината до 2030 година и идентификуваше голем број слични места за слетување како американската вселенска агенција, што предизвикува стравувања за потенцијален конфликт.

Па, што бараат овие нации – плус мноштво приватни компании – да копаат на Месечината?

Вода

За почеток, благодарение на анализата на лунарниот извидувачки орбитер на НАСА (LRO), експертите мислат дека лунарните полови имаат над 600 милијарди килограми воден мраз – доволно за да се наполнат најмалку 240.000 базени со олимписка големина. Имајќи предвид дека на Земјата има повеќе од милијарда кубни километри вода, можеби изгледа чудно да се мисли дека е многу потребна.
Но, причината поради која се смета за речиси бесценет ресурс е поради тоа што би можело да значи за иднината на нашата цивилизација и потенцијалот за истражување на планети надвор од нашата.

Тоа е затоа што е многу тешко да се исфрли многу вода од Земјата и во вселената поради нејзината тежина, при што трошоците за минирање на еден кубен метар од неа во ниската Земјина орбита достигнуваат високи 1 милион долари. Ова значи дека пристапот до вода веќе во вселената би бил непроценлив, не само за астронаутите да пијат и да се мијат, туку и да ги однесат до далечните планети во Сончевиот систем.

Метали

Научниците веруваат дека може да има голем број ретки земјени метали скриени во студените темни кратери на јужниот пол на Месечината, како што се Шеклтон, Шумејкер, де Жерлаш и Хаворт. Овие метали се од витално значење во новите технологии, како и за употреба во паметните телефони, компјутери, хибридни батерии за автомобили и медицинска опрема.

Меѓу ретките метали кои експертите мислат дека може да ги има во големи количини на Месечината се скандиумот и итриумот, кои би можеле да се користат во моторите на возилата, за производство на стакло или керамика, електронски уреди и радарски системи.
Други ресурси вклучуваат базалт, железо, кварц и силициум, кои сите може да се користат за прозорци, камени садови и соларни панели на Земјата, додека благородни метали за електроника вклучуваат платина, паладиум и родиум.
Научниците дури открија руда на титаниум која е десет пати побогата од онаа што се наоѓа на Земјата.

Хелиум

Нуклеарната фузија се смета за потенцијална алтернатива на фосилните горива на Земјата и се смета за „Светиот грал“ на енергијата, при што научниците се надеваат дека ќе имитираат како Сонцето создава енергија со претворање на водородот во хелиум.

Еден начин да го направите ова е да земете редок вид на водород (наречен деутериум), кој може да се извлече од морската вода, со уште поредок тип на хелиум кој е познат како хелиум-3.

Кој прв ќе стигне таму?

Се проценува дека се планирани повеќе од 400 јавни и приватни мисии на Месечината помеѓу 2022 и 2032 година, што е повеќе од прогнозата од 250 мисии во истиот период пред само една година. Таа претпоставка опфати најмалку шест земји – меѓу нив Јапонија и Јужна Кореја – плус голем број приватни фирми.

Многу од нив вклучуваат планови за постојани лунарни бази и во голем дел се мотивирани од амбициите да се проценат и да се започне со користење на ресурсите на нашиот природен сателит.