„Ми дојде преку глава од сопругата и затоа се качив во авионот и ја оставив зад себе затоа што доцнеше. А сега кога се вративме дома…“

Секој брак или романтична врска доаѓа со свои проблеми, вклучувајќи расправии и несогласувања. Корисник на Редит, се нашол во расправија со сопругата откако ја оставил на аеродромот поради нејзиното лошо управување со времето. Расправијата доведе до тоа корисникот да побара помош од Интернетот за да утврди дали згрешил што ја напуштил сопругата.

„Мојата сопруга, Мег (43) и јас (47) имаме ќерка, Џес(21) која оди на факултет надвор од државата. Ние обично одиме да ја посетиме Џес неколку пати во текот на семестарот.

Дозволете ми да започнам со тоа што патувањето со жена ми не е големо искуство. Јас сум многу тип А, сакам се да имам организирано и да се погрижам рано да стигнеме таму каде што треба, особено кога патуваме. Мојата сопруга е спротивно, многу е лабава и е со мотото „ќе стигнеме кога ќе стигнеме“. Давам се од себе да се сретнам на средина, но неи кога патувам со авион.

Минатата година, за време на родителскиот викенд, Мег и јас требаше да одиме да ја видиме Џес. Нашиот лет беше во 10 часот. Ѝ кажав на жена ми дека треба да бидеме на аеродром 90 минути порано, а живееме на околу 30 минути од аеродромот. Како што беше речено, сакав да заминам најдоцна до 8. Се разбира, станав во 6, за да се уверам дека сè е подготвено.

Мојата сопруга не сака да станува рано. Ми требаше да се обидам да ја разбудам 5 пати пред таа на крајот да стане во 7:40. Не излеговме од куќата до 9. На аеродромот беше попрометно од нормално, и ни требаше толку време да се помине преку обезбедувањето што го пропуштивме нашиот лет.

Е сега доаѓаме до денес. Букиравме еден лет од нашиот град до поголем град во близина, а потоа од таму требаше да летаме до факултетот на ќерка ми. Повторно беше долго утро кога требаше со молење и туркање да ја натерам жена ми да стане и слично. Поради последното искуство на аеродромот ѝ кажав дека треба да тргнеме дополнително порано за да не го пропуштиме летот повторно.

Стигнавме таму на време, со малку слободно време. Се качивме на првиот лет и летаме до првиот град кој има многу поголем аеродром. Имавме само околу 1 час застој. Излеговме од авионот во 9:15, а на нашиот лет качувањето во авионот почнуваше во 9:40. А бидејќи беше поголем аеродом требаше време да стгинеме.и нашиот следен авион почна да се качува во 9:40.

Жена ми ми вели дека сака да се напие кафе. До нашиот терминал имаше мало продавниче во кое се продаваше топла храна и кафе. Ја прашав дали сака да одам да ѝ земам од таму. „Не, сакам Старбакс“, рече таа. Па Старбакс беше на железничка возење далеку, и малку пешачење.

Ѝ реков дека не можеме да го направиме тоа, немаме доволно време. Таа изјави дека имаме доволно време и ако не одам со неа, таа ќе оди сама. Се обидов да ја обесхрабрам, но таа беше решена. Таа замина, со брзо темпо, и рече дека ќе се врати на време..

Поминаа 15 минути, а неа никаде ја немаше. Почнаа да ги повикуваат луѓето да се качат во Авионот, се јавив на жена ми со надеж дека е во близина, таа не ми одговори. Бевме организирани во групи во авионот, па ги повикуваа другите групи и конечно ја повикаа нашата. Во паника повторно ѝ се јавив на жена ми, 3 пати, конечно на последниот повик таа одговори и рече дека е на пат. Ѝ кажав дека е готово со качувањето, а таа требаше да побрза.

Чекав покрај портата, но придружникот рече дека ќе треба да ја затворат портата за 2 минути. Чекав и чекав, но таа не се појави. Службеничката ме праша дали сакам да се качам, инаку таа ја затвора капијата. Ја молев да почека неколку минути, но таа инсистираше дека не може. Така, се качив во авионот.

Неколку минути подоцна жена ми ми се јави велејќи дека придружникот не ја пуштил, тие веќе ја отстранија рампата за качување во тој момент. Таа ми рече дека треба да им кажам да ме пуштат од авионот за да бидам со неа и јас реков не. Не е фер да ѝ се повтори ова на Џес. Реков: „Ти реков дека немаме време, но сепак ти реши да одиш“. Ѝ реков да оди да купи нов билет за следниот лет и ќе ја видам кога ќе пристигне.

Таа стигна во училиштето на Џес и се чинеше дека не ѝ пречеше целата ситуација, дури и не зборуваше за тоа. Мислев дека можеби таа сфати дека е нејзина вина и само сакаше да ја отфрли. Но, згрешив. Сега сме дома, а таа не разговараше со мене од патувањето, пред повеќе од една недела“.