Дали вонземјаните тајно се кријат на МЕРКУР? Северниот пол на планетата може да има соодветни услови за „екстремни форми на живот“, сугерира нова студија

Животот на вонземјаните може да биде уште почуден – и поблиску до нашиот домот – отколку што некогаш сме мислеле. Научниците открија дека северниот пол на Меркур може да ги има соодветните услови за поддршка на некои „екстремни форми на живот“.

Една нова студија од Институтот за планетарни истражувања сугерира дека живот би можел да постои во глечерите од сол, скриени под површината на инаку ненаселливата планета. Истражувачите дури велат дека постојат споредливи области на Земјата каде што постои живот, и покрај суровите услови.

„Оваа линија на размислување нè наведува да размислиме за можноста за подземни области на Меркур кои би можеле да бидат погостопримливи од неговата суровата површина“, рече д-р Алексис Родригез, водечки автор на студијата.
Со помош на слики од сондата „MESSENGER“ на НАСА, истражувачите ја испитуваат геологијата на северниот пол на Меркур.

Користејќи ги овие податоци, истражувачите открија докази дека глечерите од сол можеби некогаш течеле низ кратерите Радитлади и Еминеску на планетата.

Но, овие глечери не се како оние што ни се познати на Земјата.

Наместо да бидат составени од мраз, глечерите на Меркур се направени од соли кои заробуваат испарливи соединенија како што се вода, азот и јаглерод диоксид.

Кога Меркур беше погоден од вселенски карпи, кратерите се разнесоа низ надворешниот слој на базалтната карпа, дозволувајќи им на овие испарливи соединенија да течат од земјата и да формираат глечери.

Како најблиска планета до Сонцето, Меркур достигнува температури од 430 °C во текот на денот, што значи дека овие испарливи хемикалии оттогаш испариле. Сепак, научниците успеале да откријат каде биле глечерите барајќи карактеристики препознатливи од Земјата.
Д-р Родригез вели: „Нашите модели силно потврдуваат дека протокот на сол веројатно ги создал овие глечери и дека по нивното поставување тие ги задржале испарливите материи повеќе од 1 милијарда години“.

Ова значи дека веројатно има огромен слој сол под површината на Меркур, скриен од жестоката топлина на сонцето и преполн со испарливи соединенија кои би можеле да го поддржат животот.

Д-р Родригез истакнува дека слични живеалишта биле во можност да одржуваат живот овде на Земјата.

Тој објасни: „Специфичните соединенија на сол на Земјата создаваат ниши погодни за живеење дури и во некои од најтешките средини каде што се појавуваат, како што е сувата пустина Атакама во Чиле“.

Досега, истражувачите веруваа дека Меркур воопшто не бил способен да издржува никаков живот. Научниците веруваа дека огромните флуктуации на температурата, недостатокот на атмосфера и постојаното бомбардирање на сончевото зрачење ја прават планетата негостопримлива.

Додека водата беше пронајдена замрзната длабоко во некои кратери, само во овие слоеви скриени под површината на планетата животот би имал каква било шанса да се развие. Исто како што Земјата се наоѓа во „Златна зона“ на вистинско растојание од Сонцето, научниците шпекулираат дека може да има слична златна зона под површината на планетите.

Д-р Родригез додаде: „Ова револуционерно откритие на глечерите на Меркур го проширува нашето разбирање за еколошките параметри кои би можеле да го одржат животот, додавајќи витална димензија на нашето истражување на астробиологијата, исто така релевантно за потенцијалната населливост на егзопланети слични на Меркур“.
Оваа студија нуди и објаснување за една од најголемите мистерии на Меркур.

Кратерите на Меркур се преполни со чудни јами и вдлабнатини во формација за која коавторката Дебора Доминг вели дека „долго ги збунува планетарните научници“.

Ова истражување сугерира дека јамите се формирале кога глечерите од сол испарувале од интензивната топлина на деновите на Меркур, оставајќи зад себе празен простор.

„Предложеното решение претпоставува дека групите вдлабнатини во кратерите на ударот може да потекнуваат од зони на изложеност на VRL предизвикани од удари“, вели д-р Доминг.

Сепак, она што останува мистерија е како на прво место се формирал овој слој. Д-р Родригез сугерира дека слојот можеби се наталожил кога топла атмосфера се срушила на површината на планетата. Друго решение, предложено од д-р Доминг, е дека густата, солена пареа истекла од вулканската внатрешност на планетата и привремено се сместила во базените пред да испари.