6 приказни кои му пркосат на секое објаснување и ќе ги наежат и најголемите скептици

Настаните што му пркосат на секое објаснување се најзастрашувачки. Кога ќе се појават овие ситуации, тие оставаат впечаток, останувајќи во нашите мисли долго потоа. Оваа збирка содржи вистински извештаи од луѓе кои ги споделиле своите вознемирувачки искуства на интернет, а секоја приказна е проткаена со длабоко и постојано чувство на нелагодност.

1.

Ова се случи во 90-тите кога ќерка ми имаше 16 години. Таа отиде на пат со новото семејство на нејзиниот татко. На 5-тиот ден, добив разгледница од неа во која пишуваше дека ќе останат дополнителни 2 дена. Кога се врати, се извини што не ми кажа.
Реков: „Но, ти ми кажа! Ја добив твојата разгледница!“ Ја изгуби целата боја на лицето и рече: „Ништо не испративме. Решивме да не го сториме тоа затоа што во секој случај ќе беа потребни повеќе од 2 дена да стигне“. Бев толку збунета.
Отидов да ја земам разгледницата од плакарот, но не можев да ја најдам. Бев 100% сигурна дека ја ставив во мојата розова кутија каде што ги чувам сите мои разгледници, но таа не беше таму. После сите овие години, сè уште ми се гади кога и да помислам на тоа. Сигурна сум дека ги видов разгледницата и нејзиниот ракопис – дури можам многу јасно да се сетам на деталите на картичката.

2.

Татко ми исчезна кога син ми имаше 5 месеци. Кога почнуваше да зборува, секогаш велеше дека еден човек навечер стои покрај неговиот кревет. Ние го сметавме тоа за детска имагинација.
Неколку години подоцна, закачив фотографија од татко ми, последната што ја имав од него. Мојот син покажа на фотографијата и рече дека тоа е човекот во неговата соба. Ни предизвика морници, особено затоа што татко ми никогаш не се појави повторно откако исчезна. Со децении страдаше од длабока депресија и исчезна во минатото, но секогаш се враќаше, за разлика од минатиот пат. Поминаа скоро 20 години, а ние сме сигурни дека е мртов. Мојот син сега е млад човек и не се сеќава на тоа.

3.

Една вечер се вратив од кино и татко ми ме повика кај компјутерот. Тој рече: „Кога отиде во Костарика преку твојот факултет? Тие објавија групна слика со тебе на неа“. Не отидов на никакво патување немав поим за што зборува.
Но, навистина, момчето на кое мислеше изгледаше исто како мене, дури и белото Поло кое јас го носев многу во тоа време. Тоа беше најнадреалното искуство што сум го имал.

4.

Имав околу 16 години, се возев во автомобилот со мајка ми, и само разговаравме додека таа возеше. После, престанавме да зборуваме, а јас некако се замислив. Одеднаш, ми се појави слика во главата, нешто како спомен од мене или некој како дете како се качува во автобус.
Беше толку живописно што мислев дека мајка ми кажа нешто. Кога ја прашав: „Дали кажа нешто за автобуската постојка?“ таа одговори: „Не, но јас само мислев дека оваа област овде е местото каде што се качував во автобус за да одам на училиште кога бев дете“.
МНОГУ чудно.

5.

Кога бев помлад, се разбудив среде ноќ и во мојата соба и на брат ми (кој спиеше) стоеше некој, свиреше на гитара и кажуваше „шшш шшш“ на секои неколку секунди. Не беше никој од нашите родители, бидејќи ниту еден не знае да свири на гитара, а камоли на некој инструмент.

6.

Живеам во станбен комплекс и еден ден со сосетката ги одведовме децата на базен да пливаме малку. Не знам од која причина, случајно размислував за тоа колку би било страшно ако се вратам дома во мојот стан и видам дека е поплавен од протекување или слично.
Се вративме од базен, влеговме во нашите станови, а неколку минути подоцна ја видов сосетката надвор како вика пожарна затоа што во нејзиниот стан пукнала цевка, и ги поплавила нејзината спална и бања.

Доколку сакате добра акција или пак забегани и жестоки случки само за најхрабрите читатели, тогаш посетете го каналот Жестоко. Предупредување: Содржините може да ве вознемират!