9 луѓе кои патувале во странство и вратиле вреќа полна со спомени

Можеби секој што патувал надвор од својата земја има неколку приказни да раскаже за куриозитетите што ги доживеале додека биле во странство. И тоа е нормално, бидејќи секогаш ќе има нешто непознато и неразбирливо на друго место. Хероите од оваа статија патувале и во странство и сè уште не можат да заборават некои од нивните искуства.

1.

Патував во Кина, а она што најмногу ме изненади беше нивниот однос кон личниот простор. Чекав да користам банкомат. Стоејќи околу 5 метри зад лицето што го користи како секој нормален Американец. Одеднаш доаѓа друг човек и застанува директно зад момчето што го користи.
Потоа уште еден. Потоа уште еден. Потоа уште еден. Нема простор меѓу нив. Сега сум шести во редот за банкомат.

2.

Бев во Виена и останав кај мојот пријател. Еднаш отидовме во супермаркет, а една стара госпоѓа стоеше до влезот со натпис „Помогни ми со намирници“ и празна корпа пред нејзините нозе. Не моли за пари, моли за храна. Мојот пријател рече: „Питачите ретко добиваат нешто овде“.
Веднаш скроив план, отидов во управата на супермаркетот и побарав преку разглас да соопштат дека на влезот седи стара госпоѓа и секој може да ѝ помогне со канче млеко, парче месо или зеленчук. И кога излеговме, видовме дека до неа има куп кеси со намирници. Луѓето стоеја околу неа, а таа со солзи во очите им се заблагодаруваше.

3.

Отидовме во Италија со една пријателка. Седевме во кафуле, а момците од соседната маса нѐ меркаа. Знам малку италијански и разбрав дека разговараат за нас, велејќи дека ќе биде лесно да не освојат.
Одеднаш, еден од момците почна да се расправа со другите, а тие почнаа да го исмејуваат. Така, станав и му пријдов на момчето. Предложив да излеземе вечерва. Тој рече да.
Има уште многу да се каже, но ајде да дојдеме до главното – следната година ќе се венчаме.

4.

Мајка ми и нејзината пријателка отидоа во Италија на 2 недели. Секој ден испраќаа слики од истото место. Се прашував дали ѝ се допадна толку многу што реши да оди таму секој ден. Не можев да не ја прашам која е причината.
Се испостави дека нејзиниот омилен уметник често оди во ова кафуле, а таа се надеваше дека ќе го сретне таму. Шансите на мама беа минимални, но оваа чудесна жена имаше среќа и таа всушност го запозна!

5.

Случајно се свршив со еден локален жител во Виетнам. Го истражував ова мало село и застанав во ресторан на пијачка. Доаѓа еден дечко и почнува да ми зборува на многу лош англиски. Во рок од 5 минути, тој прашува: „Мажени сте?’ Јас велам не, па тој потоа ми рече: „Ти се омажиш за мене?’ со голема глупава насмевка на лицето.
Претпоставував дека се шегува, бидејќи се познававме 5 минути, па реков да. Не се шегуваше. Тој веднаш почна да вика нешто на виетнамски, потоа ме фати за рака и почна да мавта со неа во воздухот. За неколку минути бевме опкружени со десетици луѓе кои навиваат, се смешкаат и се ракуваат со мене.
Потоа ме одведе во неговата куќа за да ме запознае со моите идни свекор. Му го скршив срцето на тоа кутро момче кога следниот ден заминав во друг град.

6.

Отидов во Турција со пријателка. Во авионот сретнавме еден стар господин кој постојано ни кажуваше колку му е жал што сме сингл. Рече дека дефинитивно ќе ни најде дечковци. Само што излеговме од авионот, тој почна да ни ги претставува момците еден по друг.
И тогаш видов дека старецот зеде некој за вратоврската, го влечеше кај нас, го стави спроти мене и ми рече: „Тоа е тоа, земи ја, твоја е!“ Така се запознавме, типот испадна дека е мој соселанец. За 10 дена дојде да ги запознае моите родители. И сега сме маж и жена.

7.

Патувавме од Болоња до Фиренца. Влеговме во возот, решивме да потврдиме со некоја госпоѓа дали сме во вистинскиот воз. Таа ги погледна билетите и рече: „Не, ова е погрешен воз!“ Скокнавме, ги грабнавме чантите, истрчавме кон излезот, но вратите ни треснаа точно пред лицата. Почнавме да трчаме хистерично околу вагонот обидувајќи се да дознаеме како и каде да смениме воз.
И тогаш одеднаш еден човек што продаваше весници влезе во вагонот, ги погледна нашите билети и рече дека сме на вистинскиот пат. Решивме да ја прашаме жената што, по ѓаволите, се случува, а таа повторно ги погледна нашите билети и рече: „Ох, згрешив, погледнав на погрешно место“. Значи, ни направи стрес за ништо.

8.

Неодамна летав за Турција, а она што најмногу го паметам не беше земјата, туку она што се случи на летот. „Внимание, капетанот зборува. Имаше дефект на авионот…“ Во овој момент јас се стресов, како и останатите патници.
Во кабината владееше тишина. Дури и бебињата престанаа да врескаат, како да насетуваа нешто не е во ред. Луѓето ги кренаа главите нагоре, а очите бараа одговори.
Во тие неколку секунди сите поверуваа дека сме готови. Погледнав низ прозорецот и таму беше морето… А потоа одеднаш пилотот продолжи: „Поради проблеми со топла вода, нема да има топли пијалоци“. Мислам дека нашето меѓусебно издишување се слушна дури и во вселената.

9.

Сите секогаш зборуваат за тоа како треба да пробате улична храна во Бангкок. Така, ете, стоев пред штанд и се обидував да бидам храбар. Покажав нешто што изгледаше интересно. Продавачот се насмеа, веројатно затоа што знаеше што доаѓа.
Еден залак подоцна, јас бев во солзи, икање, потење, и очајно пиење вода. Излезе дека го нарачав најлутото јадење од менито. Претпоставувам дека некои авантури најдобро се оставаат на професионалците…