Епа уште да ви нацртале? 9 пати кога мажите пропуштиле шанси со девојките затоа што не ги забележале очигледните знаци на интерес. Ова е нешто што секој маж мора да го прочита!

Мажите што ја мешаат основната учтивост или пријателство со флертувањето е чест извор на фрустрација за жените. Само прашајте која било келнерка или шанкерка! Но, исто така е екстремно вообичаено (и многу посмешно) кога момците се целосно несвесни за кристално чистите знаци на флерт.

Има одредена наука зад машката неспособност да прифати основен совет. Истражувањата покажуваат дека машкиот мозок можеби ќе треба да работи двојно понапорно од женскиот за да ги толкува изразите на лицето. И изненадувачки, мажите се полоши во читањето на емоциите кај жените отколку кај другите мажи. Исто така, постојат клучни аспекти на начинот на кој мажите се социјализираат што водат до тоа да бидат полоши во невербалната комуникација во многу случаи.

Една неодамнешна тема на Редит го истакна проблемот на урнебесен начин.: „Која е најголемиот знак што сте го добиле од девојка дека е заинтересирана за вас, но бевте тотално несвесни?“

Во коментарите беа прикажани неверојатни нивоа на несвесност, а да не зборуваме за длабоко и урнебесно чувство на жалење кое продре низ целата дискусија.

Еве некои од најдобрите одговори.

„Девојка од факултет ме фати за рака и ми рече да дојдам во нејзината соба. Реков дека треба да читам“.

„Помогнав на една девојка да се пресели во новото место и да го собере креветот. „Треба да го тестираме“ – вели таа, јас, потскокнувајќи горе-долу на него: „Мене ми се чини добар“

„Прва година на факултет разговарав со оваа девојка која живееше на час и половина возење оддалеченост. Еден викенд отидовме кај што живееше таа зашто бевме на концерт во близина, потоа се дружевме во нејзиниот стан до 2:30 часот наутро кога таа ми вели дека нејзината цимерка е надвор од градот за да можам да ја поминам ноќта. Јас реков „Добар сум, можам да возам“ и си отидов дома“

Некои од приказните имаа среќен крај.

„Се гледав со една девојка на факултет. Лежевме на креветот во мојата студентска соба и таа се одлучи да ја помине ноќта. Јас станав за да спијам на фотелјата зашто не бев сигурен дали да останам во мојот кревет со неа. Таа ми се развика. 19 години и две деца подоцна, мислам дека ѝ се допаѓам, што мислите вие?“

Но, во најголем дел, овие кутри фраери никогаш не добија втора шанса.

„Одејќи дома после забава, разговаравме и се смеевме, а јас се пошегував за ‘рчењето, а таа се сериозно рече „сакаш да дојдеш да дознаеш дали ‘рчам“, а јас направив уште една глупава шега како „што? Во никој случај!“ Па така завршив сам во собата таа вечер. А многу ми се допаѓаше девојката, но никогаш не добив втора шанса“

„Поминав цела ноќ во разговор со девојка на домашна забава во моите тинејџерски години. Завршивме да спиеме во иста соба. Таа ме праша „дали сакаш да го делиме креветот?“ Тоа беше единечен кревет, јас реков „не, јас ќе спијам на подот“

„Во средно училиште, едно девојче ме поздравуваше со бакнеж на усните секое утро, неколку дена по ред. Идејата дека може да биде заинтересирана ми беше толку незамислива што сфатив само 10 години подоцна. Да, градење на самодовербата кај мене бараше работа на ниво на градежно инженерство“.

Други немаа рационално објаснување.

„Ми се јави колешка во 2:30 наутро со флертувачко „Хеееј, дали спиеш?“ Реков да и ја спуштив слушалката затоа што требаше да станам за неколку часа за на работа“.

И победник на оваа статија е оваа последна приказна!

Приказната започнува по забава во средно училиште, откако сите останати си заминале:

„Ја прашав дали ѝ треба помош при чистење. Таа ми рече дека е малку уморна и дека добро би ѝ дошло масажа. Реков: „Ок, ќе те оставам да се одмориш. Ќе збориме утре“… И заминав.

Следната недела, таа беше некако лута на мене. Ми требаа 7 години да разберам што значи сето тоа. 3 години подоцна повторно се сретнавме (училишно обединување), разговаравме со неа и потврдивме што се случило.

… чекајте, станува полошо.

На крајот од нашата средба, таа ми рече „знаеш, никогаш не е доцна да се поправат грешките“. Се насмеав, реков „да, ако имав временска машина, нели?“ пред да влезам во мојата кола, да тргнам кон дома, ја паркирав колата, ја отворив вратата и ебено го сфатив фактот дека пропуштив уште една шанса“.