„Клубот 27“ ги содржи едни од најголемите уметници во историјата – дали тоа што многу славни личности починаа на оваа возраст е „проклетство“ или мит?

Културниот феномен наречен „Клубот 27“ често привлекува внимание поради бројот на познати музичари и уметници кои трагично ги завршиле животите на возраст од 27 години. Овој несреќен феномен го содржи митот за „проклетството“ на бројот 27, каде неколку икони на музичката сцена, како што се Џими Хендрикс, Џенис Џоплин, Џим Морисон, Курт Кобејн и Ејми Вајнхаус, ги загубиле своите животи на оваа возраст.

Иако многумина сметаат дека оваа бројка има сомнително значење, студии покажуваат дека ова е повеќе случаен настан отколку реална опасност поврзана со возраста.

„Клубот 27“ се појави како неофицијална група во која се сместени познати личности кои починале на 27 години. Овие смртни случаи, најчесто предизвикани од прекумерна употреба на дроги, алкохол или самоубиство, создаваат впечаток на „урбан мит“ за темниот број 27. Интересот за „Клубот 27“ го почнал Роберт Џонсон, американски музичар од 1930-тите, чие мистериозно умирање го поттикна вниманието на јавноста. Од таму, низа трагични смртни случаи на славни личности на оваа возраст ја засилија идејата дека тие се „проколнати“.

Меѓу најпознатите членови на клубот е Џими Хендрикс, кој во 1970 година почина од предозирање со барбитурати, а само година подоцна, Џим Морисон, фронтменот на „The Doors“, исто така почина на 27 години, од срцев удар во Париз. Курт Кобејн, лидерот на „Nirvana“, исто така трагично почина на оваа возраст, а подоцна и британската пејачка Ејми Вајнхаус, која почина од труење со алкохол.

Научната перспектива сугерира дека „Клубот 27“ е случаен културен феномен. Според истражување објавено во списанието „PNAS“, „Клубот 27“ е далеку од реално проклетство. Истражувачите заклучуваат дека нема статистички докази дека 27 годишната возраст носи поголем ризик за смрт кај познатите личности. Наместо тоа, нивната видливост ја зајакнува идејата за митот.

Водечкиот истражувач Закари Окун Дунивн, експерт за културна социологија, објаснува дека статусот на славните личности кои починале на 27 години носи многу поголемо внимание од смртта на други на иста возраст. Тој истакнува дека „Клубот 27“ е пример за тоа како се создава наратив од настани кои инаку не се поврзани и така се создава мит околу оваа возраст. „Феноменот на Клубот 27“ е пример за тоа како културните наративи можат да претстават случајни настани како значајни и сложени.

Иако „Клубот 27“ нема реално научно оправдување како „проклетство“, овој феномен продолжува да фрла сенка на популарната култура.