Како да не се разболите: 1000-годишните заповеди на Авицена кои ќе ви помогнат да го одржите здравјето и да живеете долго

Пред речиси илјада години, брилијантен лекар по име Авицена ги постави темелите на модерната медицина. Познат како еден од највлијателните медицински умови во историјата, Авицена, чие полно име било Абу Али Хусеин ибн Абдула ибн Сина, го посветил својот живот на проучување на човечкото тело и душа, користејќи пристап кој сè уште изгледа неверојатно релевантен денес.

Роден во близина на Бухара, Авицена им служел како дворски лекар на источните владетели, а неговиот медицински канон станал „медицинска библија“ на неговото време. Неговите учења биле толку почитувани што со векови влијаеле врз европската медицина.

Практиките на Авицена се фокусираа не само на физичките заболувања, туку и на умот, духот и целокупниот начин на живот. Тој верувал дека здравјето е прашање на „собирање и одземање“: елиминирање на штетното и додавање на корисното. За него, вистински исцелител не бил само лекар, туку и психолог кој им помагал на пациентите да се чувствуваат самоуверено колку што се чувствувале здрави.

„Нема болест за која нема лек освен ако тоа не е недостаток на волја“, рекол тој.

Еве ги 6-те основни верувања на Авицена кои сепак можат да ни помогнат да живееме долг, здрав и исполнет живот:

1. За прејадувањето и умереност во храната

Авицена сфатил со што се соочуваат многумина од нас денес: прејадувањето е директен пат до болеста. Забележал дека постојано полн стомак доведува до воспаление и го нарушува функционирањето на другите органи. Тој верувал дека умереноста, а не лишувањето е клучот за одржување на рамнотежа и здравје.

„Знајте дека нема ништо полошо од прејадување. Не треба да го наполните стомакот до тој степен што нема место за повеќе. Престанете да јадете, дури и ако сè уште имате апетит“.

Во нашите брзи животи, примамливо е да се занесеме по големи оброци, но Авицена нè потсетува дека вишокот може да доведе до прејадување. Неговите препораки нè поттикнуваат да ја оставиме масата малку гладни, верувајќи дека умереноста ќе ни помогне да се чувствуваме полесни и поенергични.

2. За опасностите од безделничење

Авицена верувал дека неактивноста е главната причина за многу физички и психички проблеми. Тој предупредувал на прекумерно уживање и укажал на досадата како потенцијална опасност по здравјето. Тој гледал на безделничењето не само како причина за незнаење, туку и како покана за болест, бидејќи тоа го насочува вниманието на човекот навнатре, што доведува до опсесивно фокусирање на секоја помала болест.

„Безделништвото и безделничењето не само што предизвикуваат незнаење, тие се истовремено и причина за болеста“.

Мудроста овде е јасна: да се има цел и рутина ги одржува телото и умот активни. Помала е веројатноста да се опседнуваме со помали непријатности и поголема е веројатноста да останеме ангажирани во животот. Од гледна точка на Авицена, урамнотежениот живот треба да вклучува значајна работа, возбудливи активности и време посветено на хоби, а сето тоа го одржува духот здрав и весел.

3. За одделните оброци и постот

Со векови пред да се појави концептот на „одвоена исхрана“, Авицена сфатил дека комбинирањето на одредени видови храна (на пример, солена и слатка, протеини и јаглени хидрати) може да доведе до дигестивни проблеми. Тој исто така предложил наизменично постење како начин за одмор и чистење на телото.

„Доколку јадете премногу, треба да останете гладни следниот ден“, напишал тој, препорачувајќи ден на пост после обилен оброк за да му дадете шанса на дигестивниот систем да закрепне.

Тој советувал да се јаде полесно сварлива храна и да се избегнуваат јадења кои тешко се подготвуваат. Мудроста на овие зборови повторува многу современи препораки за исхрана: откако ќе се разгалите, дајте му време на вашето тело да се опорави. Според Авицена, постот не само што му помага на телото, туку и го изострува умот, што ни овозможува да се чувствуваме посигурни.

4. Моќта на вежбањето

Долго пред вежбањето да стане мода, Авицена бил жесток поборник за редовна физичка активност. Тој сметал дека вежбањето е важна компонента на благосостојбата, истакнувајќи дека оние кои останале активни имаат помала веројатност да се разболат и побрзо да закрепнат.

„На лице кое вежба умерено и навремено не му треба никаков третман. Ако вежбате, нема потреба да земате лекови“.

Филозофијата на Авицена одговара на нашето модерно разбирање за физичките вежби: го зајакнува телото, ја подобрува циркулацијата на крвта, го подобрува имунитетот и го зајакнува духот. Тој тврдел дека дури и лесната физичка активност е подобра од ништо, потсетувајќи нè дека на нашите тела им треба движење за да останат здрави. За него, физичките вежби не биле само начин да се избегне болест, туку и средство за полнење на душата со енергија.

5. За деструктивното влијание на гневот и тагата врз човечкото тело

Како исцелител на телото и умот, Авицена бил еден од првите што обрнал внимание на емоционалните корени на болеста. Тој забележал дека негативните емоции како лутина и тага имаат директно влијание врз физичкото тело.

„Гневот многу го загрева телото, тагата многу го суши, апатијата ја ослабува менталната сила… Со балансирање на карактерот се постигнува одржување на здравјето и на душата и на телото“, истакнал тој.

Тој верувал во способноста да се балансира карактерот за ментална и физичка благосостојба. Тој сфатил дека менталните превирања ја ослабуваат нашата природна одбрана, што нè прави поподложни на болести. Авицена веројатно би нè советувал денес да избегнуваме да покажуваме негативни емоции и да се стремиме кон рамнотежа во активностите кои носат мир и радост.

Навистина, сега знаеме дека стресот и гневот можат негативно да влијаат на нашиот имунолошки систем. Практикувањето на внимателност, благодарност и сочувство може да помогне да се зголеми емоционалната отпорност, здравје и виталност.

6. Потребата за квалитетен сон

За долг и здрав живот потребен е одмор, а Авицена имал многу конкретни идеи за тоа колку и кога да се спие. Тој предложил луѓето да спијат со кренати глави, за што верувал дека промовира подлабок, поресторативен одмор. Тој предупредил да не се јаде непосредно пред спиење, што, како што тврдел, доведува до немирен сон, но предупредил и да не си легнуваш гладен.

„Спиењето на празен стомак е штетно, бидејќи ја слабее вашата сила. Но, спиењето со полн стомак не е помалку штетно, бидејќи таквиот сон ќе биде површен и немирен“.

Тој го гледал спиењето како форма на исхрана и за телото и за умот. Како и со храната, Авицена советувал на умереност: спијте онолку колку што му треба на вашето тело и стремете се кон постојаност. Сега разбира дека спиењето ја подобрува меморијата, го поддржува имунолошкиот систем и му помага на телото да се опорави од секојдневниот стрес.

Во нашиот модерен свет, учењата на Авицена нѐ потсетуваат да му пристапиме на животот умерено и внимателно, да ги цениме секојдневните навики кои го обликуваат нашето здравје и да препознаеме дека вистинската благосостојба е резултат на многу мали, но важни одлуки.