Револуцијата на вештачката интелигенција може да нè натера целосно да размислиме за концептот на парите

Содржина:

• Парадоксот на изобилството: Суровата вистина за отпадот и сиромаштијата во изобилни општества
• Пазарна логика и предизвикот на технолошкото изобилство: Што кога не се бара повеќе труд?
• Дебатата за универзален основен приход и услуги
• Ниедна технологија не гарантира утопија: Парите, моќта и можноста да избереме поинаква иднина

Парадоксот на изобилството: Суровата вистина за отпадот и сиромаштијата во изобилни општества

Во Австралија секоја година се фрлаат околу 7,6 милиони тони храна – или по 312 килограми по жител. Во исто време, секој осми Австралиец нема доволно пари за храна. Изобилството не значи праведна распределба, туку понекогаш и поголема нееднаквост, а ова е драма која ја гледаме уште пред ВИ целосно да го преобрази светот.

Пазарна логика и предизвикот на технолошкото изобилство: Што кога не се бара повеќе труд?

Економијата го посматра светот низ призма на ограничени ресурси и бескрајни желби. Но, што ќе се случи кога технологијата ќе ги направи работните места излишни? Дури и без технолошки напредок, пазарниот систем може да произведе масовна сиромаштија среде изобилство – како што покажа Џон Мејнард Кејнс. Пандемијата само го осветли ова: со драстично зголемување на социјалните придобивки, сиромаштијата и гладот опаднаа, иако производството беше намалено.

Дебатата за универзален основен приход и услуги

Концептот на универзален основен приход – приход што би обезбедил основни средства за сите – набрзо повторно доби поддршка ширум светот за време на пандемијата. Некои теоретичари, како Елис Клајн и Џејмс Фергусон, тврдат дека овој приход не треба да биде милостина, туку „заслужен дел“ од колективното богатство создадено со човечка и технолошка соработка. Други предлагаат наместо пари, државата директно да обезбеди универзални основни услуги – бесплатна здравствена заштита, образование, транспорт, енергија… Така, благодетите на ВИ нема да останат само за најбогатите.

Ниедна технологија не гарантира утопија: Парите, моќта и можноста да избереме поинаква иднина

Дебатите за универзален приход се стари колку и индустриските револуции. Денес моќните технолошки компании сугерираат дека би можеле да влеземе во нова форма на „технофеудализам“, каде контролата над технологијата значи и контрола над луѓето. Но, утопијата не доаѓа сама по себе. Веќе имаме доволно ресурси за секој човек – вистинското прашање е дали ќе избереме фер дистрибуција или ќе го оставиме решението во рацете на самите пазари и нивните нови дигитални владетели.