Овој професор пред 54 години стана првиот човек „замрзнат во времето“, со цел некогаш да оживее

Сите би сакале да живееме вечно, или барем малку повеќе од просечниот животен век кој што луѓето го имаат денес. Но, што може да се направи во врска со тоа? Очигледно сѐ уште ништо, а сепак некои луѓе не се откажуваат од оваа намера. Иако немаме „лек за смртта“ или пак за некои други поопасни болести некои научници сметаат дека доколку човечкото тело се сочува до моментот кога вакво нешто ќе биде откриено, ќе постои и втора шанса за живот.

За ваква цел е креирана криониката. Крионика е назив за процес на зачувување на човечко тело при ниска температура, кое поинаку не може да се одржи со помош на современата медицина. Идејата за овој процес е во иднина да се зачувува и да се реанимира човекот на кој му е замрзнато телото. Во САД, крионика на луѓе може да се извршува само легално. Мистеријата која се врзува за крионика е дали после замрзнување на човекот, тој може повторно да се врати во живот.

Кој прв се осмели на ваков чекор?

Џејмс Хирам Бедфорд (20 април 1893 – 12 јануари 1967) бил американски професор по психологија на Универзитетот во Калифорнија, кој напишал неколку книги за професионално советување. Тој е првата личност чие тело е криозачувано по законска смрт и останува зачувано во Фондацијата Alcor Life Extension до ден денес.

Бедфорд страдал од рак на бубрег, кој подоцна метастазирал во неговите бели дробови, состојба која во тоа време не можела да се лекува. Бедфорд оставил 100.000 долари за истражување на криониката според неговиот тестамент, но повеќе од оваа сума ја искористиле сопругата и синот на Бедфорд на суд, затоа што морале да го бранат неговиот тестамент и неговото криозачувување поради оспорувањата создадени од други роднини.

Телото на Бедфорд било замрзнато неколку часа по неговата смрт поради природни причини поврзани со неговиот рак. Неговото тело било зачувано од Роберт Преода (автор на книгата Суспендирана анимација од 1969 година), д-р Данте Брунол (лекар и биофизичар) и Роберт Нелсон (претседател на здружението за крионика во Калифорнија). Потоа Нелсон напишал книга за оваа тема со наслов „Ние го замрзнавме првиот човек“.

Дали трудот бил залуден?

Во споредба со оние вработени во современите организации за крионика, употребата на криопротектори во случајот на Бедфорд била примитивна. Му бил инјектиран  15% раствор на диметил сулфоксид и 85% рингерс, соединение за кое некогаш се сметало дека е корисно за долгорочна криогеност, па затоа е малку веројатно дека неговиот мозок е заштитен.

Витрификацијата сè уште не била можна, што дополнително ја ограничува можноста за евентуално закрепнување на Бедфорд. Во неговите први суспендирани фази на анимација, неговото тело било чувано во објектот Кридо-нега на Едвард Хоуп во Феникс, Аризона, две години, а потоа во 1969 година бил преселен во објектот Галисо во Калифорнија. Телото на Бедфорд било преместено од Галисо во 1973 година во Транс Тајм во близина на Беркли, Калифорнија, сè до 1977 година, пред да го чува неговиот син многу години.

Телото на Бедфорд се одржувало во течен азот од страна на неговото семејство во јужна Калифорнија до 1982 година, кога потоа било преместено во Фондацијата Alcor Life Extension до денес. Во мај 1991 година, состојбата на неговото тело била оценета кога бил преместен во нов резервоар за складирање. Испитувачите заклучиле дека „се чини веројатно дека неговата надворешна температура останала на релативно ниски температури под нулата низ целиот интервал на складирање“.

Датумот на криопрезервација на Бедфорд, 12 јануари, сега е познат како „Ден на Џејмс Бедфорд“ и се слави секоја година.