Американката „Мјау“ се идентификува како куче, спие во гајба и обожава кога ѝ даваат награди. Кој ќе ѝ каже дека лае на погрешно дрво?

Еве еден поглед во „возбудливиот“ живот на една Американка која одлучила дека да се биде куче е многу поинтригантно отколку да се биде обично човечко суштество.

Оваа сензација на социјалните мрежи, со оригиналното име „Мјау“ ги остави луѓето во неверување со приказните за нејзиниот бизарен избор на животен стил.

Очигледно, секојдневната рутина на Мјау вклучува спиење во гајба (бидејќи, знаете, тоа е она што го прават сите софистицирани возрасни луѓе овие денови), да биде наградена со кучешки почести (затоа што кому му треба самопочит кога можете да јадете бисквит?) и имајќи придружници кои се грижат за секој нејзин каприц.

Да, добро слушнавте. Таа има придружници. Не пријатели или семејство, туку придружници.

Придржуниците се поединци кои помагаат или се грижат за Мјау. Тие може да ѝ помогнат со различни задачи како што се прошетки, хранење и можеби дури и учество во нејзините активности како куче. Затоа што одење на две нозе и јадењето сам е навистина старомодно.

Таа појасни дека има несексуална врска со нејзините придружници, кои и се пријатели и или имаат слични интереси или го поддржуваат нејзиниот начин на живот.

„Имам придружници. Некако како тренери за кучиња. Ме хранат, ме носат на прошетки, вежбаме тренинзи, што ми е една од омилените работи, бидејќи добивам подароци“, вели таа.

На прашањето какви почести би можеле да ѝ се дадат, Мјау рече дека ќе биде наградена со рендано пилешко, а понекогаш дури и бисквити за кучиња.

Таа рече дека понекогаш јаде кучешка храна, но ќе додаде и друга храна, објаснувајќи: „Малку е блуткаво, сакам да ставам супа од коски или некои други адитиви“.

Мјау, која очигледно има премногу време во животот, ги пренесува своите кучешки лудории на Твич, каде што гордо се шегува на сите четири, лаејќи и преправајќи се дека е Далматинец. Колку шармантно нели?

Но, тоа не е се! Таа дури има и пријатна мала гајба украсена со пастелни ќебиња и перници, бидејќи очигледно чувството како припитомено животно е најголема удобност во животот.

И да не ги заборавиме нејзините длабоки сознанија за нејзиниот новооткриен идентитет. Таа верува дека клучот за вечната среќа лежи во прегрнувањето на вашето внатрешно куче, затоа што кому му е потребен личен раст кога можете само да си играте по цел ден?

И додека таа продолжува да ужива во нејзината чудна кучешка шарада, човек не може а да не се запраша дали ова е само очајнички крик за внимание или вистински израз на индивидуалноста што е погрешна.

Но, не плашете се бидејќи Мјау нè уверува дека се чувствува „почовечко“ со тоа што е во допир со нејзината „примарна, животинска“ страна. Затоа што кому му треба општествено прифаќање кога можете да ги поминете деновите бркајќи ја сопствената опашка?

Како заклучок, Мјау е жив доказ дека навистина можете да научите старо куче на нови трикови. А под „трикови“, мислиме на целосно напуштање на секој привид на нормалност и прифаќање на начин на живот што повеќето рационални возрасни би го сметале за крајно апсурден.