Астрофизичар ги споделува своите визии по 7 минути смрт кои го менуваат мислењето за што гледаме кога умираме

Во една неодамнешна објава на Редит, 40-годишен астрофизичар го сподели своето искуство со „патување на другата страна“ откако неговото срце престанало да чука седум минути.

За време на лекувањето, неговото срце застанало, а седум минути бил на работ на живот и смрт. Откако се вратил во живот, тој го опишал своето искуство како нешто што го променило неговото гледиште за смртта.

Човекот зборуваше за три овални елипси што ги видел виснати во црн простор. Првата елипса била исполнета со слики од природата, втората била загреан железен прстен, а третата биле прекрасни облаци кои потсетуваат на изгрејсонце или зајдисонце.

Се сеќава дека мирисало на железо, што подоцна откри дека може да биде предизвикано од мирисот на крв присутен во неговите халуцинации.

Тој додаде: „Одеднаш сцената се расчисти, откривајќи трета елипса покриена со прекрасни облаци од светло розова и сина боја, како најубавото изгрејсонце или зајдисонце. Мислам дека тогаш моето срце повторно почна да чука. Кога се освестив, овие три елипси беа цврсто втиснати во мојата меморија. Кога ми кажаа за срцев удар и мозочен удар неколку дена подоцна, сето тоа почна да има смисла“.

Овие визии, како што сугерира научникот, биле поврзани со работата на „Новата астрономија“ на Јоханес Кеплер и неговата теорија за елипсовидни орбити на планетите. Тој се обидувал да разбере како Кеплер утврдил дека орбитите на планетите се елипсовидни наместо кружни.

„Тоа е се што видов. Нема светлосен тунел, нема среќни членови на семејството на починатите кои ме поздравуваат. Мислам дека соништата и умирањето го одразуваат она што е најдостапно во вашата свест во тоа време. Вашиот ум ви кажува приказна за тоа. Никогаш не се плашев за време на моето искушение, бев само бестрасен набљудувач“, вели научникот.

Интересно, по ова искуство, научникот рекол дека повеќе не се плаши од смртта. Тој се опишува себеси како „бестрашен набљудувач“ на своето искуство и забележува дека единствената долгорочна последица е малото намалување на капацитетот на краткорочната меморија.