Астронаутите ги споделуваат со јавноста најневеројатните слики од планетата Земја, направени од вселената во 2024 година

Секоја година, Меѓународната вселенска станица ги објавува некои од најдобрите фотографии во светот.

Астронаутите обично се технички вешти со фотоапарат, бидејќи многумина од нив се инженери. Но, нивната вистинска предност во фотографијата е величествениот поглед од вселената додека ја обиколуваат нашата планета на секои 90 минути. Од сини комети и розови северни светлини до снежни вулкани и кривулести реки, погледот од 400 километри над Земјата никогаш не разочарува.

„Како би можеле да не сакате да фотографирате и да се обидете да го споделите тоа со остатокот од човештвото?“ изјави астронаутот на НАСА Мет Доминк.

Оваа година донесе посебен подарок: смелата и светла комета Цучиншан-АТЛАС, или Комета А3. Секако, астронаутите имаат привилегија од прв ред да ги гледаат северните светлини, познати и како аурора бореалис.

Во април, тие набљудуваа како сенката на Месечината полека се движи низ САД за време на целосното затемнување на Сонцето. Атмосферата на Земјата нуди и други уникатни спектакли, како што се шарените зајдисонца и изгрејсонца. Оваа чудна светлина се нарекува ноќно светлечки облаци – екстремно ретки формации од кристали мраз, многу повисоки во атмосферата од било кој друг облак.

Доминк вели дека дури и овие неверојатни фотографии не ја доловуваат вистинската убавина на погледот.

„Поминав значително време обидувајќи се да го доловам она што го гледам со своите очи. Сè уште не успеав да го постигнам тоа,“ рече тој.

Астронаутите долго време опишуваат длабока промена во перспективата кога за првпат ќе ја видат Земјата одозгора. Ова чувство се нарекува „Ефект на преглед“. Тие зборуваат за огромно чувство на восхит, единство и осет за кревкоста на Земјата.

Актерот Вилијам Шатнер го опиша ова чувство по неговото патување во вселената со Џеф Безос во 2021 година. „Таму долу е синото, а горе е црното. Постојат Мајката Земја и утехата, а постои и – можеби смртта? Не знам“.