Човечкиот мозок е неверојатен, но понекогаш измамнички инструмент: Како науката ги објаснува „средбите со духови“

Низ вековите и културите, од античките легенди до модерните приказни, духовите остануваат една од најмистериозните и најинтригантните теми. Многумина од нас знаат барем една приказна за средба со дух, а можеби и самите доживеале нешто слично. Сепак, и покрај популарноста на овие појави, научните истражувања не го потврдуваат постоењето на паранормални појави. Значи, што се крие зад овие мистични средби?

Човечкиот мозок е неверојатен, но понекогаш и измамнички инструмент. Може да создаде халуцинации, да создаде лажни сеќавања, па дури и да ги перципира случајните обрасци како познати лица. Овие феномени, како што е пареидолија, може да објаснат многу средби со „духови“. На пример, кога слушаме чудни звуци во мракот, нашиот ум може да им даде значење, создавајќи слики кои немаат основа во реалноста.

Интересно е што некои состојби, како што е парализата при спиење, може дополнително да го засилат чувството за присуство на невидливо суштество. Во ова нарушување, лицето може да се чувствува будно, но не може да се движи, и често се среќава со темни фигури, што може да се сфати како натприродно искуство. Френч објаснува дека во оваа состојба постои мешавина на будност и свест за соништа, што може да доведе до застрашувачки слики.

Но, духовите не се само халуцинации и заблуди. Професорот по историја Јоханес Дилингер од Универзитетот Оксфорд Брукс проучува како идеите за духовите се менувале низ вековите. Тој забележува дека луѓето порано верувале дека духовите доаѓаат со незавршена работа, како што е ловот на богатство. Меѓутоа, со текот на времето, овие идеи еволуирале и духовите почнале да се перцепираат како утешители, наместо да бараат нешто од живите.

Дилинџер истакнува дека многу „духови“ низ историјата биле едноставно полтергеисти – невидливи суштества кои создаваат чудни звуци и настани. Овие појави често се случувале ноќе, кога сме најподложни на стравови и заблуди.

Духовите остануваат мистерија која се чини дека никогаш нема да биде целосно решена. Тие се одраз на нашите стравови и желби да разбереме што лежи надвор од нашата перцепција. На крајот на краиштата, духовите не се само нешто што можеме да го видиме, туку и нешто што можеме да го почувствуваме во најтемните агли на нашите умови.