Дали е ОВА клучот за побрзо да стигнеме до Марс? НАСА планира да лансира вселенско летало на нуклеарен погон во орбитата, за да тестира технологија што може да го намали времето потребно за да се стигне до Црвената планета

Во рок од неколку години НАСА се надева дека ќе ги врати човечките чизми на Месечината.

Но, ако сакаме да одиме чекор подалеку од мисиите „Артемис”, развојот на помоќни погонски системи ќе биде клучен.

Затоа американската вселенска агенција планира да лансира вселенско летало на нуклеарен погон во орбитата на Земјата кон крајот на 2025 или почетокот на 2026 година.
Научниците веруваат дека пробивот во нуклеарниот термички погон може да помогне да се намали времето на патување до и од Црвената планета, па затоа сакаат да ја тестираат технологијата поблиску до дома во обид да го постигнат тоа.
Ако можат, НАСА се надева дека ова ќе и помогне на агенцијата да ја исполни својата цел за испраќање луѓе на Марс до крајот на 2030-тите или почетокот на 2040-тите.

Во моментов потребни се околу седум месеци за да се направи патување од 480 милиони километри до четвртата планета од Сонцето.
Инженерите сè уште не знаат колку време може да се скрати со користење на нуклеарна технологија, но администраторот на НАСА, Бил Нелсон, рече дека тоа ќе им овозможи на луѓето да патуваат во длабока вселена со рекордна брзина.
Вселенското летало, познато како DRACO (Демонстрациона ракета за агилни цислунарски операции), е проект што го водат НАСА и Американската агенција за напредни истражувачки проекти за одбрана (ДАРПА).
Ќе го гради компанијата за воздушна одбрана „Локхид Мартин”.
„Ќе го составиме ова, ќе ја спроведеме оваа демонстрација, ќе собереме куп големи податоци и навистина, веруваме, ќе воведеме нова ера за Соединетите држави и за човештвото во оваа истражувачка мисија“, рече Кирк Ширеман, потпретседател на „Lockheed Martin Lunar Exploration Campaigns”, за време на прес-конференција.
Нуклеарната термална ракета (NTR) нуди висок сооднос на потисок и тежина од околу 10.000 пати поголем од електричниот погон и два до пет пати поголема ефикасност од хемискиот погон во вселената.
Вселенската агенција со децении го проучувала концептот на нуклеарен термички погон.
Оваа технологија внесува топлина од реактор за нуклеарна фисија во водороден погон за да обезбеди потисок за кој се верува дека е многу поефикасен од традиционалните ракетни мотори базирани на хемикалии.

Заедно со побрз транзит, погонскиот систем NTR би го намалил ризикот за астронаутите бидејќи тие нема да патуваат низ вселената толку долго.
Тоа значително ќе го намали времето кога астронаутите ќе бидат изложени на радијација во длабоката вселена и ќе бараат помалку залихи, како што се храна и други суровини, за време на патувањето на Марс.
„Ако имаме побрзи патувања за луѓето, тие се побезбедни патувања“, рече заменик-администраторот на НАСА и поранешен астронаут Пем Мелрој претходно оваа година.
NTR ја пренесува топлината од реакторот директно на гасовито водородно гориво.
Загреаниот водород се шири низ млазницата за да обезбеди потисок за придвижување на вселенско летало.

А материјалите во реакторот за фисија мора да можат да преживеат температури над 4.600 степени целзиусови.
НАСА го има NTR на својот радар повеќе од 60 години и првпат ја започна мисијата во 1961 година.
Ова го наведе тогашниот директор на Центарот за вселенски летови Маршал на НАСА и пионер на ракетите, Вернхер фон Браун, да се заложи за предложената мисија, испраќајќи десетина членови на екипажот на Марс со две ракети.
Секоја ракета би била придвижувана од три мотори за нуклеарни мотори за ракетни возила (NERVA) – дизајни изработени во 1961 година.
Како што е наведено од фон Браун, таа експедициска екипа ќе лансира на Црвената планета во ноември 1981 година и ќе слета на тој далечен свет во август 1982 година.
Презентирајќи го својот визионерски план во август 1969 година пред вселенската работна група, фон Браун објасни дека „иако преземањето на оваа мисија ќе биде голем национален предизвик, таа не претставува поголем предизвик од обврската преземена во 1961 година да слета човек на Месечината.
Сепак, оваа визија за човечки чекор на Марс заврши во 1972 година кога приоритетите се сменија и буџетите за вселената беа намалени.