Дали е ова решение за глобалното затоплување? Научник со откачена идеја дека треба да ја оддалечиме Земјата од Сонцето – а еве како

Астрономите добро знаат дека Сонцето многу бавно станува посветло и за милијарда години или нешто повеќе ќе ја направи Земјата премногу жешка за да може да се живее. Еден научник сега предлага радикално решение кое ќе им дозволи на луѓето да живеат на оваа планета подолго – физички да ја оддалечат од сонцето.

Алберт Зијлстра, професор по астрофизика на Универзитетот во Манчестер, предлага Земјата да се помести подалеку од Сонцето за околу 5 милиони километри. Во моментов, Земјата орбитира околу Сонцето на растојание од 150 милиони километри, но тоа треба да се прошири на најмалку 155 милиони километри, вели тој.

Ова движење би проширило една година до 380 дена, што значи дека некаде ќе треба да внесеме дополнителни 15 дена во календарската година.

„Земјата ќе стане потопла и потопла – најдобрите проценки се дека за една или две милијарди години океаните ќе почнат да зовриваат. Набргу потоа ќе бидеме како Венера, со температури од неколку стотици Целзиусови, па ќе мора да се движиме пред тоа да се случи. За да може живиот свет да трае подолго од една милијарда години, треба да се оддалечиме неколку милиони километри од сонцето“, изјави професорот Зијлстра.

За да се објасни како би функционирал амбициозниот проект, најпрво е од суштинско значење малку едноставна астрофизика.

Кога планетата (како што е Земјата) ќе се забави во својата орбита, таа се приближува до Сонцето, поради огромната гравитациска сила што ја има нашата ѕвезда на своите планети. Слично на тоа, кога планетата се забрзува во својата орбита, таа се оддалечува од Сонцето, делумно затоа што оваа брзина ѝ овозможува подобро да се спротивстави на гравитациската сила на Сонцето.

Исто како и сите планети на Сончевиот систем, Земјата постепено се оддалечува од Сонцето – но не доволно за значително да ја излади планетата.

Концептот на професорот Зијлстра за оддалечување од Сонцето би вклучувал помош од гравитација или маневар со „slingshot“, кој вообичаено се користи за забрзување на вселенските летала откако ќе бидат лансирани од Земјата.

Со приближување до планета, таквото вселенско летало може да го искористи гравитациското влечење на планетата за да ја зголеми нејзината брзина, што пак ја тера самата планета малку да забави во својата орбита. И како што знаеме, поради законите на физиката, како што планетата забавува, таа се приближува до Сонцето.

Малку познат факт е дека гравитационите снимки можат да се користат и за намалување на брзината на леталото, кои имаат спротивен ефект врз планетата, забрзувајќи ја во нејзината орбита. И кога планетата се забрзува во својата орбита, таа се оддалечува од Сонцето.

Ова е основниот концепт на кој би работел проектот, но наместо вселенско летало (што би било премногу мало) професорот Зијлстра предлага да се користи масивен астероид – околу 50 километри во дијаметар, со големина на голем град.

Тој предлага некако да се смени орбитата на астероидот додека тој е сè уште во вселената, можеби со туркање со роботска сонда под одреден агол и брзина. Доколку успешно се турне, астероидот ќе направи јамка околу Сонцето и ќе се упати назад кон Земјата, пред да се забие во орбитата на Земјата. Ова ќе го забави астероидот и, што е најважно, ќе ја забрза Земјата – иако не би било доволно да се направи целиот процес само еднаш.

„Направете го ова милион пати и Земјата ќе ја зголеми својата брзина колку што ни е потребно. По милион прелетувања, Земјата е во својата нова орбита. И бидејќи имаме милијарда години за движење, тоа значи дека ни треба само едно прелетување од астероидот на секои илјада години“. вели професорот Зијлстра.

Во меѓувреме, инволвираните трошоци сигурно би биле многу пати поголеми од минатогодишниот проект на НАСА ДАРТ за поттикнување на астероид , кој чинеше 324,5 милиони долари.

Јавноста, исто така, може да има загриженост за таков огромен астероид кој се приближува до Земјата, особено имајќи предвид дека тоа е астероид кој ги збриша диносаурусите.

„Мораме многу внимателно да ја пресметаме траекторијата, но тоа го правиме редовно за вселенските летала“, рече професорот Зијлстра.

Академикот нагласува дека постојат две форми на глобално затоплување со кои треба да се бориме.

Првата, за која постојано се збори, е предизвикана од емисиите на стакленички гасови од човековата активност, како што е согорувањето на фосилните горива.

Во меѓувреме, втората, помалку позната форма на глобално затоплување вклучува природно осветлување на сонцето, кое, како што е сега, ќе ја направи Земјата премногу жешка за да живее за околу една милијарда години.

„Тоа е многу долго време, но научниците се платени да најдат решенија за проблемите во иднината, пред некој друг да размислува за тоа. Овој концепт не е решение за сегашното глобално затоплување предизвикано од човекот. Но, тоа ќе ги реши долгорочните промени на сонцето“, рече тој.