Дали постои живот после смртта? Луѓето кои со чудо биле вратени во живот ги откриваат своите неверојатни приказни од другата страна

Светлина на крајот од темниот тунел, гласот на саканите, хор од ангели…

Тие се само дел од познатите извештаи на оние кои тврдат дека виделе малку подалеку по смртта и за чудо се вратиле.

Ние собравме три фасцинантни приказни од луѓе вратени од работ на смртта, кои сакаа да ги споделат своите возбудливи искуства.

Лин Милднер: „Имаше прекрасна бела светлина кон која знаев дека морам да се упатам“

Лин Милднер (69) од Кингс Ленгли, Хертфордшир, има живописно сеќавање како видела „прекрасна бела светлина“ во далечината и разговарала со членовите на семејството кои починале.

На г-ѓа Милднер, на 30-годишна возраст во тоа време, ѝ била дадена општа анестезија за операција за вадење на заб. Но, дошло до компликација додека била во несвест поради рутинската процедура.

Лекарите биле принудени да и го вратат нормалниот ритам на срцето со дефибрилатор – уред кој се користи за шокирање на срцето на некој кој доживеал срцев удар.

Г-ѓа Милднер била задржана на интензивна нега пред да биде отпуштена.

Размислувајќи за своето искуство, таа рече: „Сѐ беше мирно. Имаше прекрасна бела светлина кон која знаев дека морам да се упатам.  Беше лесно. Само лебдев и лебдев, опипливо среќна. Стигнав до некој вид влез. Не беше детално, само знаев дека е едно,  ентитет за кој знаев дека е мојата тетка Нели. Таа ми објасни дека таа е мојот дух-чувар. Едвај чекав да го поминам тој праг и да се сретнам со моите баби. Но, тетка Нели ми рече дека не можам. Морав да се вратам затоа што имав уште многу да направам и да постигнам. Ја молев само да влезе на кратко и таа ми рече не. Тој праг беше конечен. Кога го поминуваш немаше враќање назад. И морав да се вратам. Патувањето назад беше угорнина, во темен тунел и навистина тешко, како да беше против гравитацијата. Не сакав да одам. И тогаш очите ми трепеа и видов луѓе како ми ги држат рацете горе, а еден од нив ги држеше лопатките на дефибрилаторот“.

Џастин Камерон: „Во еден миг видов филм од мојот живот“

Џастин Камерон (51) од Отава во Канада, бил примен во болница со сепса – опасна по живот реакција на инфекција.

Г-дин Камерон, кој тогаш имал 44 години, имал дивертикулитис – мали испакнатини во слузницата на цревата – што напредувало во перитонитис, инфекција на внатрешната обвивка на стомакот.

Нему му била потребна итна операција за отстранување на дел од цревата. Но, додека ја чекал операцијата, г-дин Камерон тврди дека имал искуство блиску до смрт.

Тој се сеќава дека не чувствувал болка, туку чувство на жалење, заедно со чувството дека „се лизга“.

Тој вели: „Сите клишеа за животот што трепкаат пред вас се донекаде точни; Видов супербрз филм од мојот живот во еден миг. Научив дека смртта е безболна. Сепсата била мачна, но смртта била безболна. Најдобар начин што можев да го опишам е тоа што беше како возачот (јас) да го остава возилото (моето тело) покрај патот бидејќи веќе не работи. Почувствував радост и љубов, а во исто време и чувство на жалење што не се грижев подобро за моето возило“.

Г-дин Камерон објасни дека до овој момент, тој станал „заморен, циничен и обземен од светот и животот“.

Но, тој сега вели дека се чувствува како да добил „нов сет на очи и уши за да ја види и чуе магијата на светот“.

Ширли Јанез: „Можев да го видам моето тело во болничкиот кревет“

Ширли Јанез (66) за малку ќе умрела поради срцев удар откако во 2005 година во нејзината матка се развила фиброид од 8 килограми – неканцероген израсток.

Таа вели дека за малку ќе „искрвариела до смрт“ и ѝ биле дадени три трансфузии на крв, што нејзиното тело ги одбило.

Ова предизвикало нејзиното срце да застане и таа тврдела дека „умрела неколку минути“, при што можела да го види своето тело во болничкиот кревет со крв низ чаршафите.

Госпоѓица Јанез, која живее во Лондон, рече: „Беше мирно и можев да го видам моето тело во болничкиот кревет и крвта низ чаршафите, плус сите машини околу мене. Ја видов медицинската сестра за итни случаи како дојде во собата и во овој момент се чувствував како да имам иглички по целото тело додека се испумпуваше новата крв и повторно го закопав своето тело. Ова искуство ме промени засекогаш и денес сум сосема друга личност“.

Госпоѓица Јанез објасни дека како резултат на тоа таа сега е во целибат, веган, не пие и се обидува да живее „чист живот“.

Таа додаде: „Штом знаеш како е да ти се даде втора шанса во животот, ќе промениш сè и ќе ги преиспиташ своите избори. Моето искуство блиску до смртта беше најдоброто нешто што ми се случи бидејќи денес не се плашам од смртта и го прифаќам животот“.
Д-р Брус Грејсон, професор по психијатрија и невробихејвиорални науки на Универзитетот во Вирџинија, проучувал искуства блиску до смрт повеќе од 45 години и е еден од водечките светски експерти на оваа тема.

Тој изјави дека експертите сè уште не можат да објаснат или да дадат причина за оваа појава.

Тој рече: „Кога првпат почнав да слушам за луѓето кои гледаат и слушаат работи кога наводно биле мртви, мислев дека тоа го замислуваат, бидејќи тоа изгледаше невозможно во мојот материјалистички светоглед.

„Но, кога почнав да ги истражувам овие искуства, проучував многу случаи во кои луѓето беа неспорно несвесни и блиску до смрт, но подоцна беа во можност прецизно и детално да опишат многу изненадувачки настани што не можеа да ги погодат или очекуваат. Мислам дека овој феномен се случува почесто отколку што сфаќаме, но немам материјалистичко објаснување за тоа“.

Но, тој посочи дека тие би можеле да бидат предизвикани од тоа што некој дел од умот може да ги согледа и запомни работите независно од телото „под екстремни околности“.