Дали среќата навистина може да се купи? Мајката потрошила 90.000 евра на себе, за да стане Инстаграм бомба без филтри

По раѓањето на нејзината ќерка, бразилката Клео Соуза не го препознавала своето тело. Наместо силна жена, во огледалото гледала исцрпена верзија од себе – и решила да преземе нешто драстично. Со скоро 90.000 евра вложени во естетски зафати, направила нешто што многумина го сонуваат, но ретко кој се осмелува.

Кога огледалото не лаже, но боли

По породувањето, Клео брзо ги симнала килограмите, но чувството на отуѓеност не исчезнало. „Не се препознавав,“ вели таа. „Се чувствував како странец во сопственото тело.“ Нејзината трансформација не била мотивирана од маж, тренд или притисок од околината. Напротив – го направила тоа само за себе.

„Ова беше моја одлука. Немаше никој што ме тераше. Сакав повторно да се чувствувам како јас.“

Од градите до папокот – и понатаму

Првиот зафат бил зголемување на градите, за да ги надомести последиците од доењето. Следела мини абдоминопластика за враќање на папокот „на свое место“. Но тоа било само почеток. Клео продолжила со:

– Колагенски инјекции во лице и задник
– Ботокс на „стратешки точки“
– Хијалуронски филери за полни усни
– Ултразвучни третмани за затегнување на мускулите
– Хидратациски бустери за сјај на кожата
– PDO-конци за моментален лифтинг и стимулација на колаген

Сè со една цел: да се чувствува повторно удобно во своето тело – и да си ја врати самодовербата.

Скапа суета или легитимна грижа за себе?

Критичарите можат да дебатираат дали овие зафати се израз на суета, но Клео е јасна: нејзината трансформација е чин на самољубов, не обид за внимание. „Моето семејство беше на моја страна. Тие сакаат само да сум среќна,“ објаснува таа.

Дали среќата навистина може да се купи?

Клео Соуза ја отвора вратата за подлабока дискусија: што значи „враќање себеси“ кога телото повеќе не личи на своето некогашно јас? И дали среќата навистина може да се купи – доколку ја плаќаме во инјекции и хируршки зафати?

Независно од одговорот, нејзината приказна нè потсетува дека телото не е само биологија – туку и личен однос, често комплициран, понекогаш скап, но секогаш длабоко човечки.