Дали сум идиот што не сакам да го чувам детето на мојата поќерка? Мислам дека не е фер што ме става во таква ситуација

Јас имам 38 години и се омажив за мојот сопруг Сем (47) пред пет години. Сем секогаш знаеше дека не сакам да имам свои деца. Тој немаше проблем со тоа.

Тој има ќерка Леа (25). Неговата сопруга починала кога Леа имала 10 години, а јас го запознав кога таа имаше 15. Не ја запознав дури после една година врска. Таа беше слатка млада возрасна личност и одлично се сложувавме. Сепак, не се преселив кај Сем додека Леа не замина на факултет.

Леа остана бремена минатата година. Нејзиното момче не сакаше да го задржи бебето, но таа сакаше да го задржи. Тој раскина со неа. Леа се врати кај нас бидејќи не можеше да си го дозволи својот животен стил без него. Таа работеше како учителка.

Бев загрижена за тоа како таа сама ќе одгледува дете на учителска плата. Ѝ предложив да го натерам да плати издршка. Таа не го сакаше тоа. Сем мислеше дека не треба да се мешам. Реков добро.

Но, штом го роди бебето пред околу 4 месеци, Леа се чинеше дека сфати дека имањето бебе не е сонце и виножита како што мислеше. Таа едвај спиеше во последните четири месеци. Цело време Сем ѝ помагаше со бебето додека јас сама ги работев речиси сите задолженија.

Сега нејзиното породилно отсуство од работа е при крај. Не сакала да го остави бебето во дневен престој или кај дадилка. Сем и јас работиме исто така.

Таа ме праша дали можам да останам дома со бебето. Реков не. Прво, тоа не е мое бебе, и никогаш не сум сакала да имам дете. Второ, имам работа.

Таа го праша Сем кој ме замоли да го направам тоа. Повторно одбив да ги наведам причините. Сем не можеше да остане дома бидејќи заработуваше повеќе од мене и покриваше повеќе сметки.

Прашав зошто Леа не може самата да остане дома со бебето. Таа кажа како била млада и морала да гради кариера. Реков дека многу луѓе прават паузи за да воспитуваат деца, а таа се расплака за тоа како била толку уморна цело време како мајка и дека ѝ треба нешто друго во животот.

Сем се чувствува лошо за неа и мисли дека треба да ѝ помогнеме. Предложив да плати за дадилката со нејзиниот приход, но Леа не сака странци да се грижат за нејзиното бебе.

И двајцата ме притискаат да останам дома со бебето за таа да оди на работа. Цврсто стојам на мојата одлука.

Леа вчера кажа како би сакала мајка ѝ да е жива, бидејќи би ѝ помогнала. Таа рече дека не ја сакам и мојот сопруг е исто така лут на мене.

Дали сум идиот што одбив да ѝ помогнам на мојата поќерка на овој начин? Ама таа ме тера да чувам дете, нешто што мојот сопруг знае дека никогаш не сакав. Да помагам не е проблем, но да чувам по цели денови мислам дека е малку не фер.