Грдото пајче на Италија: Град со лоша репутација кој со хумор се бори против политичарите и неправдата

Со оглед на неговата локација во срцето на Тоскана, би било за очекување дека Ливорно е популарна дестинација за туристите, но ако мислите така, би се излажале.

Бројот на посетители на Ливорно е еднаков на само една десетина од оние што одат во Фиренца. А оние што се наоѓаат таму обично само минуваат, чекаат траект до Корзика или Сардинија или бараат нешто да јадат на пат низ Тоскана.

Својот прекар „Грдото пајче од Италија“ го должи на лошите страни на индустрискиот развој, рафинериите за нафта, како и на тоа што околните градови се поубави. Не му помогна ни Камп Дарби, американска воена база која го најде своето место во Ливорно. Поради неговата лоша репутација, многу туристи кои не ги забележуваат улиците не забележуваат дека тоа е град на културата со прекрасен брег каде Медичи, кога го основале градот на почетокот на 16 век, им дозволиле на дојденците слобода на дејствување и креативност.

Во следните векови Ливорно стана популарна летна дестинација на италијанското високо општество. До Втората светска војна, градот беше дом на некои од првите италијански одморалишта, редовно посетувани од италијанското високо општество и имаше бројни туристички атракции, вклучувајќи хотели, бањи и забавен парк со рана верзија на киното. Златното доба заврши со воздушни напади во Втората светска војна, кога Ливорно беше еден од најтешко бомбардираните италијански градови. На изгледот на градот не помогна ниту рационалистичката архитектура, која дополнително го наруши историскиот изглед.

Освен што по изглед се разликува од градовите како Пиза, Сиена или Фиренца, Ливорно има и различна политичка историја. Марио Кардинали, основач и главен уредник на локалното сатирично списание Vernacoliere, забележува дека Ливорно ја создал и вештачки ја населил Фиренца користејќи високолиберални закони наречени Ливорнин, кои им дозволувале на странските трговци, но и на прогонетите и криминалците, освен убијците, да се населат во градот што го поттикнало нејзиниот раст.

„Ливорно е многу недопирлив поради недостатокот на почит кон политичкиот авторитет и црквата, што го изразува преку хумор“, рече Кардинали, наведувајќи мешавина на култури, вклучувајќи ги сефардските Евреи, Грци, Ерменци и Холанѓани. Различноста на народите кои влијаеле на просперитетот на градот, исто така, придонела за светогледот што Ливорно делумно го задржал до ден-денес. Неговите луѓе не успеаја да развијат типична средновековна почит кон авторитетот како што се другите Тосканци – и што тие го изразуваат преку хумор чиј гласник е Вернаколиер, познат низ целата земја по политичките алегории и стрипови кои ја критикуваат црквата, голотијата и вулгарноста.

„Едно од наследствата на мултикултурната историја на градот, што другите тоскански градови го немаат, е длабоката толеранција за различните религии и култури“, рече Марио Кардинали.