Холандија нѝ покажа на сите: Луѓето со деменција можат да живеат достоинствено, не треба да бидат затворани во бизарни установи
Животот со деменција не е лесен, ниту за оние кои се соочуваат со болеста, ниту за нивните најблиски. Иако многу семејства сакаат да ги задржат своите најмили дома, тоа не секогаш е изводливо. Традиционалните институции за нега често се ладни и ограничувачки – токму спротивното од она што им е потребно на овие луѓе. Од таму произлегува концептот на т.н. „села за деменција“ – заедници дизајнирани да понудат безбедна, пријатна и позната околина каде жителите можат да се движат слободно и да живеат колку што е можно понормален живот.
Првото такво село, Hogeweyk, е основано во Холандија во 2009 година и денес претставува модел што се применува на многу места низ светот. На изглед како вистинска населба, ова село има театри, продавници, ресторани и станови каде групи од шест или седум лица живеат заедно, окружени со персонал обучен за грижа за деменција. Наместо строго контролирана институционална рутина, селото нуди избор, слобода и достоинство.
Зошто ги затвораме, кога можат да живеат слободно?
Основачот Елој ван Хал објаснува дека суштината на концептот е „нормалноста“ – дизајнот што ја охрабрува автономијата и препознатливоста во секојдневниот живот. Па така, наместо да се забранува, се контролира ризикот, а луѓето се третираат како личности со желби и навики, а не само како пациенти.
Иако трошоците за ваков модел на грижа се високи, коментарите на блиски луѓе сведочат за позитивната разлика во квалитетот на животот. Еден корисник споделува дека неговата баба буквално „оживеала“ откако била преместена од класична установа во вакво село. Друг коментар открива како заклучените врати во традиционални институции знаеле да предизвикаат агресија и вознемиреност кај жителите, додека моделот на село нуди чувство на слобода и достоинство.
Коментирај анонимно