Индија открива дека планира да испрати астронаут на Месечината до 2040 година… па, дали може да го направи тоа за двојно помала сума од САД и Кина?

Индија има за цел да стане втората земја што ќе прати луѓе на Месечината, откако ги објави плановите за испраќање астронаут на Месечината до 2040 година. Премиерот Нарендра Моди, исто така, вети дека ќе ја изгради првата вселенска станица на нацијата во рок од 12 години и побара од научниците да работат на мисии на Венера и Марс.

Ако индиската влада сака да ги следи стапките на САД – кои планираат да ги вратат астронаутите на Месечината како дел од својата мисија за слетување Артемида III во 2025 година – ќе мора да се бори и со силната конкуренција од Кина. Пекинг постави амбициозна цел да ги стави своите тајконаути на површината на Месечината до 2030 година.

Она што ќе биде најинтересно за индискиот потфат е дали земјата може да ја задржи својата репутација на штедлива кога станува збор за мисиите на Месечината. Во август, Индија стана првата нација што слета вселенско летало на јужниот пол на нашиот лунарен сателит, во мисија која не само што беше историска, туку и буџетски врвна.

Со околу 74 милиони долари, потфатот чинеше помалку од половина од она што Русија го вложи во нејзиниот лендер на јужниот пол – мисија од 200 милиони долари  која заврши со неуспех, кога се урна на Месечината неколку дена пред индиското успешно слетување.

Сè уште не се откриени финансиски детали за тоа колку Индија планира да потроши за изградба на вселенска станица и поставување астронаут на Месечината. Како и да е, ова е во согласност со тоа колку цврста остана земјата во однос на буџетот за вселенски мисии.

Од НАСА, пак, се бара да објави детални предлози за буџетот бидејќи е јавно финансирана организација.

Исто така, фер е да се истакне дека „Chandrayaan-3“ беше продолжение на неуспешната мисија „Chandrayaan-2“ во 2019 година, што значи дека трошоците за истражување, развој и тестирање што влегоа во тој обид може да не бидат вклучени во проценката за успешно слетување.
Како и да е, Индија секако усвои пристап на обид да биде што е можно поштедлива – особено со стратегија да го задржи своето вселенско летало мало и лесно за да ги намали трошоците за лансирање.

Исто така, го лансираше „Chandrayaan-3“ користејќи многу помалку моќна ракета од другите земји, што значи дека на лендерот му требаше многу подолго да стигне до Месечината, бидејќи прво мораше да ја зголеми брзината со преземање големи елиптични орбити околу Земјата.

Дали сличен пристап може да се постигне со човечка мисија, светот ќе мора да почека и да види.
„Премиерот нареди Индија сега да се стреми кон нови и амбициозни цели, вклучително и поставување „Бхаратија Антарикша станица“ (Индиска вселенска станица) до 2035 година и да го испрати првиот Индиец на Месечината до 2040 година“, се вели во соопштението на индиската влада.