Исповед на една скопјанка, која откако го фатила мажот како ја изневерува, му го направила животот пекол

„Откако се вратив од службен пат, влегов во нашиот стан во центарот на Скопје, исцрпена и со надеж дека ќе се одморам по долгиот пат. Едвај чекав да си легнам и да одморам во мојот кревет. Маж ми не беше дома тогаш. Се пресоблеков, измив и легнав на нормално, ненаместениот кревет (маж ми никогаш не го средуваше). Се покрив и помеѓу белите чаршави излегоа пар црвени гаќички. Не беа мои.

Во тој момент, светот околу мене запре. Стоев неподвижно, гледајќи во тоа парче облека како да беше нешто од друг свет, нешто што воопшто не припаѓаше на мојот дом. Наместо да го нападнам сопругот или да се соочам со прашања и бес, неочекувано, одлучив да постапам поинаку. Ги зедов гаќичките и следниот ден ги облеков.

Кога мојот сопруг се врати дома, го пречекав со широка насмевка. „Гледај, љубов“, му реков со лажно воодушевување, „ги најдов тие гаќички што ги изгубив пред години!“ Гледајќи во неговите очи, веднаш ја забележав паниката што се појави кај него. Погледот му беше полн со страв, а неговото лице пребледе. Нешто не беше во ред.

Знаев дека го фатив во нешто валкано, но решив да продолжам со својата игра.

„Го направив твоето омилено јадење – лазања! Вети ми дека ќе ја изедеш!“ Му ја ставив чинијата пред него, гледајќи го право во очи. Но, тој само се насмевна нервозно и измисли изговор: „Ме боли стомакот, мислам дека не можам да јадам сега.“ Од тој момент, знаев дека нешто е навистина погрешно.

Следниот месец, решив да бидам совршена сопруга. Куќата блескаше од чистота, го готвев неговото омилено јадење секоја вечер и секогаш бев насмеана. Секој негов чекор го следев со лажна добродушност, која сигурно го збунуваше и исцрпуваше. Сепак, почнав да гледам многу криминални серии и читав книги за вистински криминал. Секогаш се уверував дека тој ги забележува тие мали, но значајни детали.

Мојот сопруг почна да се менува. Стана нервозен, беспокоен, како да не може да се справи со стравот што го обзема. Секоја ноќ беше полоша од претходната – не спиеше, постојано се будеше и се движеше низ станот, како да очекува нешто лошо да се случи.

Еден ден, не можеше повеќе да издржи. Додека седевме на трпезариската маса, тој конечно изговори: „Морам да ти кажам нешто“. Гласот му беше исполнет со вина и страв. „Те изневерив. Беше само еднаш, се каам за тоа“. Во тој момент, сè стана јасно.

Не чувствував болка, ниту пак гнев, бидејќи одамна ја знаев вистината. Го гледав мирно, без да го прекинам, додека тој продолжуваше да објаснува и да бара прошка. Но, мојот план беше веќе подготвен.

Без зборови, го исфрлив од станот и му ги испратив документите за развод. Завршив со него, како што тој заврши со мене оној ден кога донесе туѓо парче облека во нашиот дом.

Скопје можеби е град полн со приказни, но оваа беше мојата – приказна за предавство, страв и ослободување“.

Доколку сакате добра акција или пак забегани и жестоки случки само за најхрабрите читатели, тогаш посетете го каналот Жестоко. Предупредување: Содржините може да ве вознемират!