Изолираното племе од Баџао, генетски мутирано за да издржи екстремно долго време под вода, е под закана од изумирање: „Водата и рибите се полни со пластика!“

Малку познатото племе на „риби- луѓе“ кои се способни да пливаат под вода без никакв е под закана.

Сантарави Лалисан, 85-годишен постар член на племето од изолираната провинција Тави Тави на Филипините, раскажа како неговиот народ ја усовршил уметноста на слободно нуркање низ безброј генерации. Тој му рекол на Џузепе од „Проектот Среќа“ дека децата од Баџао учат слободно нуркање речиси од раѓање. Тој објасни: „Јас сум шампион во Тави Тави, во мое време издржав осум минути под вода, сега можам да издржам најмногу пет минути“.

Истражувачите велат дека Баџао може да го задржат здивот многу подолго од просечните луѓе, поминувајќи до пет часа на ден под вода. Нивната крв содржи повеќе кислород, како резултат на единствена мутација во слезината.

Селото Баџао стои на потпори, со рахтливи бамбус и „мостови“ од дрво што ги поврзуваат. Мештаните точно знаат каде да одат за да не паднат, но и да го сторат тоа нема да биде важно. Тоа е затоа што децата од Баџао учат да пливаат веднаш штом ќе научат да одат. Но, во водите под куќите расте плима и пластично ѓубре. Еден селанец му раскажа на Џузепе дека многу Баџао го напуштиле својот традиционален начин на живот и почнале да живеат како западњаци.

„Многу пластика пристигна овде бидејќи денес Баџао одат во супермаркет и овде користат пластика, а не хартија“, вели тој. „Во минатото, Баџао користеа хартија само кога купуваа нешто“.
Сепак, неколку луѓе од Баџао се држат до старите начини, ловејќи со копје под вода и одејќи на маратонски нуркања.

Сантарави го научил татко му како да нурка. Тој објасни: „Ме научи дека што и да се случи под вода, морам да се спротивставам и да го задржам здивот без разлика на се. Тогаш имам доверба во Бог и нека ми го врати животот откако ќе се вратам на површината. Во морето наоѓам се што ми треба за живот“, додаде тој. „Гледам меѓу коралите и карпите за да видам дали ќе најдам некоја риба. Откако ќе ги најдам, ги пукам со харпун и ги јадам“.

Друг селанец објаснил како ги наследил не само своите вештини, туку и оружјата и копјето од својот татко. „Ова оружје го направи татко ми, ми беше дадено за да ја продолжам традицијата на риболов“, додаде тој.

„Порано, кога нашите татковци одеа на риболов, се трудевме да бидеме што е можно повнимателни за да учиме од нив бидејќи знаевме дека еден ден ќе дојде редот да одиме и да набавиме храна за нашите семејства. Ова е причината зошто кога одиме на риболов тоа е свет момент за нас, бидејќи нè поврзува со нашите предци“.
Но, начинот на живот на Баџао е се повеќе под закана. Полуномадските луѓе се повеќе се во искушение од современиот западен начин на живот, како и од зголеменото загадување – не само во водите околу нивното село, туку и со рибите кои го формираат најголемиот дел од исхраната таму.

Доколку сакате добра акција или пак забегани и жестоки случки само за најхрабрите читатели, тогаш посетете го каналот Жестоко. Предупредување: Содржините може да ве вознемират!