Јас сум психолог кој ги проучува паровите: Ова се 4-те најчести причини за караници во врските — бр. 1 може да доведе до развод
Дури и најсреќните парови се соочуваат со конфликти. Но, причините поради кои се расправаат многу кажуваат за тоа што недостасува во врската.
Според д-р Марк Траверс, психолог специјализиран за врски, кој работи со парови и истражува нивната динамика, постојат неколку теми што постојано се појавуваат во караниците. Првиот чекор кон нивно решавање е токму да се препознаат.
Според анкета на YouGov спроведена врз 1.000 возрасни Американци и врз основа на истражувањата на Траверс, ова се најчестите причини зошто паровите се расправаат — и психологијата зад секоја од нив:
Содржина:
1. Тон на глас или став
Најчестата причина за расправии кај паровите е лошиот тон или став — благо покачен глас, саркастичен коментар, превртување со очи среде разговор. На оној што го покажува, можеби не му изгледа сериозно, но партнерот кој го прима тоа го доживува како знак на презир.
Во брачните истражувања, презирот е еден од најсилните показатели за развод. За разлика од директна критика или емоционално повлекување, презирот често се манифестира преку невербална комуникација.
Како да се надмине: Спротивставување со иста енергија ретко носи добро. Наместо тоа, кажете што сте почувствувале: „Ова ми звучеше понижувачки. Може ли да се обидеме пак?“ Ова му дава шанса на партнерот да се коригира, без да се разгорува конфликтот.
Ако вие сте тој/таа со тонот, запрашајте се: Дали се чувствувате игнорирано? Разочарано? Под стрес? Препознавањето на емоцијата што стои зад тој тон е првиот чекор за здраво изразување.
2. Односот со семејството
Караниците околу семејството често откриваат подлабоки несогласувања и неискажани потреби.
Еден од партнерите може да се почувствува осамено или како да не е поддржан, особено ако другиот секогаш го брани своето потесно семејство. Кај ситуации со деца, најчесто се работи за судир на вредности — каде што секој од партнерите се чувствува како неговите родителски убедувања да се игнорираат.
Во вакви случаи, никој не е „во право“ или „во грешка“ — најчесто и двајцата сакаат исто: некој кој ќе застане на нивна страна.
Како да се надмине: Почнете со меѓусебно уверување и поддршка. На пример: „Го сакам моето семејство, но ти си ми партнерот. Како можеме да најдеме решение кое ги почитува потребите на двајцата?“
Потоа разговарајте за вашите заеднички граници: што да направите кога ќе се премине некоја линија или како да бидете единствени пред другите, дури и ако се разликувате приватно.
3. Домашни обврски
Луѓето често мислат дека караниците за домашни обврски се само за самите задачи — садовите, перењето, ѓубрето. Но, ако беше така, сè ќе се решеше со една листа со дежурства.
Вистинскиот проблем е нерамномерната распределба на трудот. Истражувањата покажуваат дека обично еден партнер презема поголем дел од домашната работа — не само што готви и чисти, туку и води сметка за состаноци, сметки и благосостојбата на сите… освен на себе.
Овој „невидлив товар“ често останува непрепознаен — и токму тука почнуваат караниците.
Како да се надмине: Почнете со признание. Дури и само да кажете: „Не знаев колку носиш на грб, ти благодарам“ — може многу да значи.
Од таму, заедно прераспределете ги обврските на начин што ќе биде одржлив. Правичноста не мора секогаш да изгледа како 50/50, но треба да изгледа како нешто во кое и двајцата учествуваат со разбирање.
4. Начини на комуникација
Ова е една од најтешките теми за навигација. Во многу случаи, кога паровите веќе се расправаат за тоа како разговараат, оригиналниот проблем е веќе изгубен.
На пример, еден партнер е фрустриран поради неправедна поделба на обврски или лош однос од свекрва/тештата. Но кога ќе го изнесе тоа, другата страна реагира со одбрана, критика или емоционално затворање. Тогаш расправијата повеќе не е за првичниот проблем — туку за тоа колку лошо се води разговорот.
Како да се надмине: Еден едноставен метод што го користат успешните парови е „правилото од пет секунди“: имаат посебен збор или фраза што сигнализира: „Изгубивме контрола, ајде да паузираме.“
Ова овозможува кратка, но потребна пауза без да се остави впечаток на бегство. Кога ќе се вратите на разговорот, почнете со разбирање: „Сакам да разберам зошто си вознемирен/а, и сакам и ти да ме разбереш мене. Прво кажи ти, па потоа јас.“
Коментирај анонимно