Како Сумерците биле толку паметни, или како во Перу технологијата била толку развиена уште во камено доба: Антички цивилизации кои се збунувачки дури и за најголемите научници!

Античките цивилизации се фасцинантни за секого, па дури и за најголемите научници. Постојат многу мистерии кои тие одбиваат да ги разгледаат или се во неможност да ги разберат, поради нивната совршеност. А, замислете да постои нешто совршено пред многу илјади години, кога технологијата и човештвото не биле ни приближно развиени како денес. Па, како? Ете токму тоа прашање ги мачи и научниците кога станува збор за Сумерската цивилизација, Теотихуакан и каменото доба во Перу.

Сумерите – изворот на цивилизацијата

Дали ни недостасува нешто или нашите историчари гледаат на нашите рани цивилизации низ чудна перспектива? Како Египет и долината на Инд, библиската „Земја на Синар“ – родното место на Авраам – била брутално топла, главно неплодна, напуштена пустина со голема река што ја минувала низ неа. Дали ова звучи како магнетот што ги привлекувал племињата од доцното камено време?

Како и со културата врз која биле изградени градовите од долината на Инд, никој не знае кои биле античките Сумери или од каде дошле. Тие се нарекувале себеси „Црни точки“ и зборувале чуден јазик кој не бил поврзан со јазиците на семитските племиња во регионот. Некои лингвисти забележале сличности помеѓу сумерскиот јазик и оној на Баскијците, друга аномална култура.

Сметаме дека е љубопитно што сите примитивни народи ги избрале суровите услови на непријателска пустина за да се населат и да изградат цивилизација. Зошто не тивка река во пошумена планинска долина? Особено во светлината на фактот дека Сумер имал многу малку ресурси: без шуми, без минерали, дури ни камења, кои ги имало во изобилство во Египет.

Како да го објасниме фактот дека оваа мистериозна култура успеала да ги измисли сите основни компоненти на цивилизацијата во толку ограничени услови? Ни доаѓа на ум дека на културата ќе и требаат минерали како бакар, злато, сребро и калај кои би биле веднаш достапни за генерациско експериментирање со цел да се создаде технолошки напредна металургија. Нема ништо едноставно или случајно во воспоставувањето врска помеѓу суровите руди, металите што ги содржат и како да се извлечат од првобитната состојба со висока температура.

Меѓутоа, Сумерите не само што ја разбирале геологијата, како да се ископува руда, колку топлина е потребна и како да се изградат печки за да се произведе, тие исто така користеле широк спектар на метали и ја создале првата легура, бронзата. Додека металците ги правеле овие подвизи, се чини дека другите граѓани го создавале тркалото, граделе градови, граделе зигурати, измислувале пишување, подвижни возила, плуг влечен од вол, одгледување култури и напредна математика…

Нешто не е во ред со оваа слика. Повеќето луѓе броеле на прсти, ако воопшто, ловеле животни и собирале растенија за храна. Но, сепак, ги гледаме Сумерите кои ги учат принципите на десетцифрениот математички систем. Да, истиот систем со 60 бази што го користиме денес за броење часови, минути и секунди. Овој подобрен систем бил првиот што покажал дека кругот има 360 степени и може да се подели со помош на 60, 30, 15, 12 итн., сите фракции од коренскиот број.

Теотихуакан – аномални технички докази

Теотихуакан во Мексико е огромен, дури и неверојатен археолошки локалитет познат со години. Во 1960-тите, тим од археолози и геодети го мапираа целиот комплекс со големи детали. Картата покажа урбана мрежа центрирана околу две главни, речиси нормални линии.

Од пирамидата на Месечината на северниот крај, комплексот се протега на југ по Авенијата на мртвите надвор од комплексите „Ciutadella“ и „Great Compound“ на приближно 3,2 километри. На оваа оска север-југ мора да го додадеме правецот исток-запад, кој водел од точка во близина на пирамидата на Сонцето до точка од огромно астрономско значење на западниот хоризонт.

Ентони Авени, антрополог астроном, открил дека на денот кога Сонцето минува директно над северната хемисфера (18 мај), ѕвезденото јато Плејади првпат се појавува пред зори. Токму во овој момент на западниот хоризонт биле основани Плејадите, а градителите ја насочувале оската исток-запад.

Покрај тоа, Сонцето исто така заоѓа во оваа точка на хоризонтот на 12 август, годишнината од почетокот на тековниот мезоамерикански календарски циклус (5-то Сонце), за кој академските и независните научници генерално се согласуваат дека започнал на 12 август 3114 година п.н.е.

Јасно е дека Теотихуакан бил поставен според збир на линии што ги рефлектирале небесните, географските, како и геодетските односи. Одејќи по уличката од една до друга пирамида, качувајќи се по скалите до врвот и гледајќи го местото на ископување од многу агли, чувствувате дека сте во центарот на некоја огромна геометриска матрица.

Теотихуакан бил првиот вистински урбан центар во Америка. На својот врв околу 500 г. неговото население изнесувало приближно 200.000. Џорџ Е. Стјуарт, археолог и уредник на „National Geographic“, го сумирал нашето незнаење:

„Зборуваме за тоа со почит, како што правевме за египетските пирамиди, но сè уште не знаеме речиси ништо за потеклото на Теотихуакан, на кој јазик зборувале, како било организирано нивното општество и што го предизвикало нивниот пад“.

Што се однесува до еден од најаномалните артефакти на планетата, во 1900-тите, археолозите открија слој од мика на горните нивоа на пирамидата на Сонцето. Не станува збор за обична глина која може да се каталогизира и да се стави во правлива кутија, но вака реагирале археолозите на откритието. За секој со макар и мало техничко знаење, откривањето на голем слој мика на местото на античка пирамида е шок. Всушност, ова е еден од најголемите „тврди докази“ кои ги замолчуваат археолозите.

Мика е запалив и непроводен минерал кој формира прилично слаби ламеларни структури. Воопшто не е погоден како структурен градежен материјал. НАСА го користи како заштита од радијација во вселенските летала. Мика исто така се користи во електронски компоненти и микробранови печки и е добар штит за електромагнетно зрачење како што се радио брановите. Како и Големата пирамида, пирамидата на Сонцето има подземна празнина под средината на пирамидата. Голема пирамида со слоеви густа мика би била одличен електромагнетен штит.

Неговото сместување во комплексот покренува прашања на кои денес успеавме да одговориме дури по развојот на електронските, атомските и вселенските технологии.

Дебели листови мика, исто така, пронајдоа археолозите на околу 400 метри по уличката од Пирамидата на Сонцето, овие фино исечени листови биле со значителна големина: 27,5 квадратни метри. Тие се наоѓале под камените плочи на подот на комплексот, кој сега се нарекува „Храмот на Мика“.

Која можна причина би можеле да ја имаат градителите за вклучување на слој од мика во која било структура? Очигледно, тоа не било за украс. За да се додаде на растечката мистичност, мика се користела специјално во Бразил.

Како може една наводна локална култура на „каменото доба“ да знае дека мика постоела на 3.200 километри во џунглите во Бразил? И не само тоа, туку како ги транспортирале овие големи листови на толку голема далечина, безбедни и здрави, без возила на тркала? Секако не со помош на пешачки тимови кои патуваат по копно! Во античко Мексико никогаш не биле пронајдени големи бродови или пристаништа.

Висока технологија во камено доба Перу

Езерото Титикака се граничи со Боливија и Перу на Андите. За највисокото големо езеро во светот, постојат многу индикации дека некогаш било отворено кон океанот. Мегалитските структури како што е Портата на Сонцето во Тиахуанака, Боливија, исто така укажуваат на одамна изгубеното минато. Портата била издлабена од еден блок, тежок начин да се направи порта.

Движејќи се на север, во близина на Куско, Перу, наоѓаме уште поголеми, поимпресивни и мистериозни структури. Овде наоѓаме ѕидови изградени од сложени мегалитски блокови слични на попознатите ѕидови пронајдени во блискиот Мачу Пикчу. Некои мегалитски структури содржат сложени исечени камења со тежина од над 100 тони; некои биле поврзани меѓу себе со бронзени стеги. Дел од бронзата очигледно била излеана на самото место, вештина што не била достапна во предколумбискиот Перу.

Како Сумер, високите Анди се неверојатно место за градовите од каменото доба, доказ за напредна технологија и пионерски земјоделски откритија. Добро е утврдено дека регионот околу Тиахуанко, на надморска височина од 3800 метри е претворен во високопродуктивна земјоделска област. Тоа било постигнато преку изградба на брани и канали со што се создала микроклима која ги заштитила растенијата од мраз.