Како вселената ја принуди НАСА да го уништи нивното напредно вселенско летало Галилео?

Во 1989 година, вселенскиот брод „Галилео“ беше лансиран во вселената од шатлот „Атлантис“. Ова беше еден од најсложените уреди испратени во вселената, со мисија да стигне до Јупитер, да влезе во неговата орбита и да испрати сонда во атмосферата на планетата за собирање научни податоци. Со користење на гравитациони маневри, „Галилео“ успеа да ја достигне целта по шест години патување.

„Галилео“ требаше да изврши бројни орбити околу Јупитер и блиски прелетувања до неговите главни месечини — Ганимед, Европа, Калисто и Ио. Неговите откритија, особено поврзани со Европа, каде што постои хипотеза за подледени океани способни за живот, го разгореа научниот интерес.

И покрај успесите, „Галилео“ не беше дизајниран за неограничено функционирање. Екстремната радијација и гравитација на Јупитер ги исцрпуваа неговите ресурси, а до 2003 година горивото беше при крај. „NASA“ реши да го насочи „Галилео“ кон Јупитер за да го уништи. Причината беше зачувувањето на Европа од можни контаминации од Земјата. Иако шансите земски микроби да преживеат беа минимални, „NASA“ сакаше да спречи ризик кој би ја загрозил можната вонземска животна средина.

На 21 септември 2003 година, „Галилео“ се нурна во атмосферата на Јупитер, завршувајќи ја својата мисија со целосно уништување. Со оваа постапка, „NASA“  гарантираше дека Европа останува недопрена и подготвена за идни истражувања.