Контроверзните теории на научникот Ави Лоеб: „Има дупки во вселената кадешто можеме да патуваме во времето и да запознаеме постари верзии од нас“

Директор на проектот Галилео, основачки директор и претседател на одделот за астрономија на Харвард, Ави Лоеб не само што ги истражува мистериите на универзумот, туку и поставува провокативни прашања за тоа што може да има иднината за човештвото. Неговите мисли за црните дупки и патувањето низ времето не принудуваат да погледнеме на животот во Универзумот од поинаква перспектива.

Во 1935 година, Алберт Ајнштајн и неговиот дипломиран студент Натан Розен опишаа хипотетичка просторно-временска структура наречена „црвена дупка“. Овој концепт сугерира дека постои начин да се поврзат два далечни региони на просторот со скратување на патеката меѓу нив. Сепак, како што забележува Лоеб, црвоточините предложени од Ајнштајн се покажаа како нестабилни. Ова откритие беше само почеток на долгото разбирање на овие мистериозни структури.

Стивен Хокинг и Кип Торн предложија решение за проблемот со нестабилноста на црвената дупка со создавање на концептот на егзотична материја со негативна густина на енергија. Оваа мистериозна материја, позната како „темна енергија“, би можела да биде клучот за создавање на проодни црвени дупки, кои пак би можеле да ја отворат вратата за патување низ времето.

Лоеб истакнува дека кога би можеле да создадеме дупка што може да се помине, таа ќе им овозможи на цивилизациите во развој да патуваат низ времето. Времето тече поинаку во тие дупки, дозволувајќи им на набљудувачите кои патуваат низ неа да се сретнат со постари верзии од себе. Ова откритие покренува прашања кои долго време ги вознемируваат главите на научниците и писателите на научна фантастика: дали е можно да се промени минатото?

Стивен Хокинг ја предложи „хипотезата за заштита на хронологијата“, тврдејќи дека законите на физиката го спречуваат патувањето низ времето за да се зачува историјата. Меѓутоа, ако некогаш се сретнеме со вонземјански цивилизации кои користат дупки, тоа може да значи дека хипотезата на Хокинг е погрешна. Лоеб прашува: Што правиме со оваа информација? Дали ќе користиме временски машини за да ги исправиме грешките од минатото?

Лоеб не само што шпекулира за научните можности, туку и поставува важни етички прашања. Ако имавме пристап до временска машина, дали треба да ја користиме за да ги исправиме грешките во историјата? Лоеб споделува лична болка, сеќавајќи се како неговото семејство страдало под нацистичкиот режим и размислува за тоа како можноста да го промени минатото може да ги врати во живот неговите најблиски.

Покрај тоа, дупките би можеле да отворат нови можности за меѓуѕвездено патување. Лоеб верува дека пред да замине во вселената, човештвото мора прво да ги исправи своите грешки. Тој нагласува дека и покрај сите достигнувања во науката, ние се уште сме во раните фази на разбирање на Универзумот. Запознавањето со технологиите што би можеле да ги имаат вонземските цивилизации може да биде катализатор за нашиот научен напредок.

Ави Лоеб нуди интересна перспектива за иднината на науката. Неговите идеи за тоа како можеме да ги искористиме овие концепти за да ја поправиме човечката историја и да ги прошириме нашите хоризонти ја истакнуваат важноста на етичкото размислување во научното истражување. Прашањата што ги поставува може да нè натераат да размислиме како да го искористиме ова знаење за да го подобриме нашиот свет.