„Љубовта на мојот живот ми рече да изберам помеѓу неа и мајка ми. Го дадов одговорот што повеќето мажи би го дале – а десет години подоцна сè уште ја плаќам цената за таа одлука“

„Девет месеци откако започнав врска со мојата партнерка Софи, таа беше во кујната кога клуч се заврте во бравата и вратата од влезната врата се отвори.

„Не грижи се“, реков, „само мајка ми е“. Софи со ужас гледаше во мајка ми. „Мислев дека ќе тропнете пред да влезете!“ – неколку зборови кои веднаш знаев дека ќе ги упропастат нивните односи“.

„Мајка ми ја измери Софи од глава до пети, гледајќи ја кутијата со пилешки стапчиња на масата и таблетот во рацете на мојата шестгодишна ќерка Нора. Требаше да ја предупредам Софи дека мајка ми понекогаш влегува сама или да побарам од мајка ми да тропне сега кога имам девојка.

По разделбата со мајката на Нора, целата енергија ја насочив на тоа внимателно да ја воведам Нора во животот на Софи, но не помислив на тоа како ќе реагира мајка ми, која за време на разделбата со поранешната сопруга целосно се посвети на грижата за Нора.

Од првиот ден, мајка ми не ја прифати Софи, сметајќи дека таа не е доволно добра за мојата ќерка. Се обидов да ја оправдам нејзината строгост, имајќи предвид дека го жртвуваше сопствениот живот за мене и Нора, но ситуацијата се влошуваше со текот на годините. Софи вложуваше големи напори за да ја поправи состојбата. Организираше заеднички активности, подготвуваше подароци за мајка ми, но таа секогаш ги одбиваше. Еднаш, кога ја прашав мајка ми зошто не може да ја прифати Софи, таа студено одговори: „Таа не е мајка и никогаш нема да биде доволно добра за мојата внука“.

„Тоа ја повреди Софи и ја доведе нашата врска до криза. Софи, која беше целосно посветена на Нора, побара јас да поставам граници со мајка ми. Ме доведе до избор: или да ја одбранам нашата врска или таа ќе замине.

Одбрав да ја задржам мајка ми во животот на Нора. Ѝ кажав на Софи дека мајка ми ќе биде постојан дел од нашето семејство, на што таа одговори со заминување. Без да се збогува со Нора, таа си замина тој ден, оставајќи голема празнина во нашите животи.

Мајка ми не покажа сожалување за нашата разделба, убедена дека постапила правилно. Софи продолжи со својот живот, а јас останав сам, фокусиран на чувањето на Нора.

Сега, десет години подоцна, сфаќам дека направив голема грешка. Изгубив можност за вистинска љубов бидејќи дозволив стравот од конфликти да управува со моите одлуки. Иако Нора израсна во прекрасна млада жена, понекогаш се прашувам како нашиот живот ќе изгледаше ако успеев да изградам рамнотежа меѓу љубовта кон мајка ми и шансата за ново семејство со Софи“.