„Луѓето во оваа долина се потомци на Александар Македонски и живеат и повеќе од 100 години- еве кои се 5 навики до коишто се придржуваат за долговечен и среќен живот!“

„Во малку познатата планинска област, наречена долина Хунза, која се наоѓа далеку северно од Пакистан, луѓето се чини дека им пркосат на сите медицински шанси. Тоа е првенствено дом на луѓето Бурушо и Ваки, кои со векови преживеале и напредувале во оддалечените села – со минимални удобности и елементарни здравствени установи. Истражувањата покажаа дека просечниот животен век овде е околу 100 години.

Хунзите (Бурушите) тврдат дека се потомци на војници од војската на Александар Македонски кои се населиле овде за време на неговиот поход низ Азија. Тие воопшто немаат азијатски одлики и многу наликуваат на денешните жители на Балканот поради што се смета дека се потомци на античките Македонци. За свој симбол го користат сонцето и лавот. Јазикот на Хунзите (Бурушо) се нарекува „бурушаски“ и нема врска со никој друг познат јазик.

Мојот сопруг е роден и израснат овде, и е од домородната заедница Бурушо. Откако се венчавме, го напуштив САД и се сместивме во централниот дел на долината.

Еве неколку интригантни навики кои им помагаат на луѓето од Хунза да живеат подолго:

1. Конзумираат семки и масло од кајсија

Кајсијата е една од најважните локални култури во долината. Истражувањата покажаа дека семките од кајсија можат да помогнат во борбата против ракот и другите извори на воспаление во телото, делумно поради соединението наречено амигдалин.

Скоро секое традиционално јадење на Хунзите вклучува масло од кајсија. Во минатото се правел рачно, но сега мештаните користат машини за да го извлечат од собраните јадра.

Свекрва ми ми кажа дека пред 50 години, се се готвело со тоа масло, па дури и месото. Сушените верзии на овошјето исто така помагаат при висинска болест и се варат во супа во зима.

2. Никогаш не престануваат да се движат

Луѓето овде се здрави и активни во текот на нивниот живот, до длабоката старост. Многу е вообичаено да се видат луѓе во нивните 80-ти надвор, дури и во зима. Постарите членови на семејството сè уште ги пасат своите крави и овци, собираат дрва и вршат други домашни работи.

Тие, исто така, учествуваат во активности во заедницата како „раџаки“, што вклучува чистење на покачените водни канали кога ќе пристигне пролетта. Локалните жители од сите возрасти возат велосипед, санкаат и играат спортови како фудбал и крикет секој ден.

3. Пијат глечерска вода

Хунза е исполнета со десетици глечери, од кои сите се топат во текот на летото.

Сјајната, темно-сива течност, „Хунза вода“ долго време ги интересира научниците. За разлика од другите извори на вода, оваа глацијална вода природно се филтрира со слоеви мраз и карпи и содржи скапоцени минерали.

Вториот круг генерално трае од мај до октомври секоја година, тогаш и ќе го најдете послужено во ресторани и во домовите. Локалните жители се колнат во него и ја претпочитаат отколку филтрирана вода.

4. Ретко јадат преработена храна

Речиси секое парче месо што се јаде во Хунза доаѓа од локално животно кое неодамна е убиено. Луѓето ретко јадат преработена храна, а тука сигурно нема да најдете места за брза храна. Оброците обично се подготвуваат свежи во домот секојдневно, а скоро секое домаќинство одгледува некој вид зеленчук.

Спанаќот е особено популарен, а други омилени овошја се доматите и компирите и се одгледуваат локално и органски.

5. Имаат силни вредности на заедницата

Населбите и селата се тесно поврзани, а жителите на Хунза се грижат еден за друг, особено постарите членови на заедницата. Овде не постојат пензионерски домови. Старешините се многу почитувани и посетени од нивните семејства.

Со суштински нула криминал, тоа е доволно безбедно за децата да шетаат сами, дури и на млади години. Веројатно е едно од последните места каде што ќе видите повеќе игра на отворено отколку игра на „iPad“.

Живеејќи овде во последните две години, можам со задоволство да кажам дека никогаш не сум ја имал привилегијата да доживеам општество толку колективно како ова“.

Саманта Шеј е полско-американска патеписка од Конектикат. Таа живее и работи од далечина во долината Хунза, Пакистан, и води женски турнеи во регионот. Сето она што таа го доживува живеејќи во овие предели несомнено го пренесува на пошироката јавност, со цел сите да ги сфатат благодетите од едноставниот живот.