Мистеријата на турското село каде половина од жителите се глуви

Генетска мистерија или еколошка трагедија?

Жителите на Гокова одамна се имаат приспособено – секојдневната комуникација помеѓу нив се одвива преку сопствено развиен знаковен јазик. Но, тоа што е нормално за нив, за посетителите претставува сериозен проблем. Локалниот администратор Ејуп Тоз објаснува:

„Нашето општество научи да живее со оваа состојба, но за аутсајдерите тоа претставува сериозен проблем.“
Причината за големиот број луѓе со попреченост сè уште не е утврдена. Некои истражувачи се сомневаат во генетски фактори – можеби инбридирање низ генерации – додека други ја разгледуваат можноста за контаминирана вода. Но, засега, ниту една од овие теории не е потврдена со цврсти докази.

Лични приказни зад статистиката

Мештанката Сати Тозун ја отвори својата душа пред новинарите:
„Сите четири мои деца имаат попреченост, а еден од моите синови исто така стана родител на три глуви деца. Мојата снаа исто така има деца со посебни потреби. Се чувствуваме изолирани од надворешниот свет.“

Според жителите, бројот на „здрави“ луѓе во селото постојано се намалува, а многу семејства живеат со последици од наследни болести.

Дали слично нешто се случува и во Гокова – допрва ќе откријат истражувањата.
Сепак, животот во селото продолжува. Луѓето се прилагодуваат, комуницираат на свој начин и не ја губат надежта дека еден ден ќе има одговор – и решение.