Мистеријата за „Холандскиот рудник“ на Индијанците и жртвите што загинале таму, сакајќи да се збогатат

Во планинските предели, каде лебди духот на мистицизмот, постои легенда за златен рудник кој е толку богат што, според легендата, ако тропнете на неговите ѕидови со чекан, од нив веднаш ќе испаднат златни грутки.

Според легендата, рудникот го откриле Индијанците Апачи, кои го чувале во тајност додека не им го откријат на избраните шпански монаси. Оттогаш е познат како „холандски рудник“ бидејќи се верува дека двајца од многуте баратели од 19 век дошле од Холандија.

Јакоб Валц и Јакоб Вајзер биле двајцaта германски истражувачи кои го спасиле Дон Мигел Пералта од напад во мексиканскиот град Аризпе. Дон Мигел им кажал на своите спасувачи за тајниот семеен рудник, за кој еден од неговите роднини ги добил правата во 1748 година.

Групата отпатувале во Аризона со мапата на семејството Пералта и го откриле рудникот набргу потоа. Тројцата мажи ископале злато во вредност од 60.000 долари. Дон Мигел ја продал картата и сопственоста на рудникот на Германците за половина од приходите.

Двајцата Германци продолжиле да работат во рудникот во следните две децении, но потоа се случила трагедија. Валц се вратил во логорот една вечер за да го најде Вајзер исчезнат, а крвавата кошула од Апачи и стрелите лежеле на земја.

Во 1880 година рудникот бил повторно откриен. Откривачите биле двајца млади американски војници кои се појавиле во градот Пинал со вреќи полни со злато. Тие рекле дека рудата доаѓа од вратило во форма на инка во кањон во близина на остар врв на карпа. Кога не се вратиле од второто патување во рудникот, била испратена група за пребарување. Тие ги пронашле телата на двајца војници, застрелани.

Со текот на времето, многу од приказните околу рудникот станале легенди, бидејќи имало многу варијации на она што се случило. Областа сега е државен парк со име „Изгубениот Холанѓанец“. Рударството е забрането, но тоа не ги спречува околу 8.000 луѓе секоја година да доаѓаат во потрага по изгубеното злато.