„Мојот син ме презира затоа што не сум му овозможила луксузен живот, па на неговиот 18 роденден го напишав ова писмо за него!“

Децата се главната причина зошто јавниот превоз е преполн секое утро – милиони луѓе патуваат на работа за да си дозволат сè што е во рамките на нивните можности за своите малечки. Како што одминуваат годините, некои родители почнуваат да забележуваат дека на нивните деца се чини дека никогаш ништо не им е доволно. И тоа е точниот момент кога ќе им падне превезот и ќе сфатат дека воспитувале неблагодарна личност.

1. „Писмо до мојот син“

Пред да дојдеш во мојот живот, морав само да се грижам за себе. За време на викендите останував надвор до доцна и трошев пари колку што сакам на работи за себе или за мојот дом.

Нема да лажам – не бев подготвена да ги видам тие две мали линии на тој тест за бременост. Сепак, тоа што знаев дека си на пат ми даде таков наплив на среќа што никогаш не можеше да се спореди со одење во кино или нов пар чевли. Те сакав од тој момент.

Моите приоритети драстично се променија. Од мечтаење пред витрините на скапиот накит преминав до истото да го правам во продавниците за бебиња. Сакав да купам сè! Но, најчестата фраза во мојата глава беше: „Не можам да си го дозволам тоа“.

Кога дознав дека ќе бидеш момче, ја обоив нашата мала куќа во сите нијанси на сина боја. Го зачував секој денар за да платам што и да треба, како она мало дрвено креветче што го видов во продавницата.

Никогаш нема да го заборавам денот кога те држев во раце за прв пат. Не можев да поверувам дека толку совршено мало суштество, толку уникатно и магично, излезе од мене. Срцето ќе ми пукнеше од градите.

Веднаш станав твој најлојален заштитник и го оставив сопствениот живот настрана за тебе. Поминаа повремените излегувања и уживањата на кои им се препуштав. Ништо не ме радуваше повеќе од тоа што ја видов твојата насмевка по цел ден трчање во паркот. Какво среќно детство имаше!

Никој не ме предупреди колку предизвик ќе биде твојата адолесценција. Откако наполни 12 години, работите се променија. Почна да се дистанцираш и стана нерасположен и помалку приврзан кон мене. Не сакаше повеќе да поминуваш време со мене дома, а одењето кај твоите пријатели стана твојот омилен спорт.

2. „Немав срце да се расправам со тебе, па почнав со втора работа“

За тоа време, стотици потиснати прекори излегоа на виделина. Сè уште се сеќавам на еден од нив како да беше вчера.

Една вечер, кога имаше 15 години, се врати дома во ужасно расположение. Срамежливо те прашав дали си добро и видов дека твоите очи се исполнети со незадоволство. Ти отиде директно на поентата и ме праша зошто немаме своја куќа. Одговорив дека не е така лесно и дека се скапи.

Потоа, од твојата уста излегоа неколку пикадо стрели кои ми одеа директно во срцето: „Мамо, тоа е последната капка! Ти си губитник и ништо повеќе. Се срамам што сум роднина со некој без пари“.

Следниот месец, нашиот сопственик дојде да ја земе киријата, а ти му понуди „бакшиш“ од 50 долари, се сеќаваш?

Срцето ми беше скршено, не можев да те препознаам.

Бев дел од натпревар во кој го споредуваше твојот живот со оној на вашите пријатели. Непотребно е да се каже дека сум изгубила секој пат. Жртвите што ги направив не ти значат ништо.

Што е уште полошо, се срамиш од нив. Веќе речиси и не разговараме, а и те гледам многу ретко. Не знам како стигнавме до оваа точка, но чувствувам дека не сум мајката што би сакал да ја имаш.

3. „Денес ќе наполниш 18 години…“

Денес ќе наполниш 18 години и официјално стануваш полнолетен. Се трудев на сите начини да ти се доближам и да ти ја вратам љубовта. Залудно е сѐ затоа што имаш само одбивање, грубост и навреди за мајка ти.

Од друга страна, ти секогаш ќе бидеш моето прекрасно дете кое дојде да ми го промени животот. Сепак, со голема тага, треба да донесам радикална одлука која ќе ти помогне да разбереш дека вредноста на една личност не е во неговата сопственост.

Работев две работи со години, а ти секогаш ми беше мотивација. Штедев сѐ што заработив за твоето факултетско образование, за да имаш подобар живот од мене. Но, ти веќе не си примател на тие тешко заработени долари, јас сум.

Ќе имам нов почеток во друг град и се надевам дека ќе слушнам од тебе кога конечно ќе разбереш дека не постои почиста љубов од онаа на мајката. Ова писмо ти го оставам како наследство, учење и збогување.

Мама

Доколку сакате добра акција или пак забегани и жестоки случки само за најхрабрите читатели, тогаш посетете го каналот Жестоко. Предупредување: Содржините може да ве вознемират!