Мрачен туризам: Морничавите тајни на некогаш најголемата ментална болница во светот

Универзитетскиот град и поранешен главен град на Џорџија, Милеџвил е идилично место со историски шарм, грст зеленило, блиското езеро Синклер и реката Оконе. Но, Милеџвил е познат и по најголемата психијатриска болница во светот, која денес изгледа како мал град на духови. Напуштени соби, ‘рѓосани апарати и необични гробишта каде илјадници столбови обележани со бројки создаваат морничава атмосфера која ги привлекува љубителите на мрачниот туризам.

Бодликавата жица и запуштените ходници будат љубопитност за тајните што ги крие пропаднатиот санаториум со официјалното име: „Georgia Lunatic, Idiot and Epileptic Asylum“ отворен во 1837 година.

На туристичките тури, посетителите можат да дознаат како санаториумот еднаш имал 17.000 пациенти одеднаш. Водичот ќе ја раскаже и приказната за Тилман Барнет, првиот пациент кој умрел набргу откако го преминал прагот на санаториум. Поради ментална болест го врзале со синџири за да не избега на пат кон болница и го принудиле да пешачи со километри. Исцрпен и повреден, Тилман не живеел долго. Но, ова е само една во морето морничави и тажни приказни кои го напишаа минатото на болницата.

Илјадници Американци биле лекувани во Милџвил, често против нивна волја, честопати без валидно верување во ментална болест. Со психијатриската установа родителите ги плашеле децата, велејќи им дека ќе завршат таму доколку се непослушни.

Лекарите ги користеле класичните психијатриски методи од тоа време, од лоботомија до електрошокови, но и многу помалку софистицирани техники на затворање на пациентите во метални кафези, принудно туширање со ладна или топла вода.

„Тука можеше да се види високо ниво на човечка човечност, но и длабочините на деградација“, напиша д-р Питер Г. Кранфорд, главен клинички психолог на болницата во 1952 година, во својата книга која ја опишува ситуацијата во болницата.

До 1950 година, бројот на пациенти го надмина болничкиот капацитет. Имаше двесте, па дури и триста пациенти по лекар кои не можеа да ја добијат соодветната грижа и внимание потребни за закрепнување. Болницата почна да се затвора во текот на 1960-тите и 1970-тите години и извесно време функционираше како затвор, но дури во 2010 година ги затвори вратите засекогаш.

Отсекогаш ве мачеле големите прашања? Верувате дека светот не е толку едноставен и дека постојат и работи кои не ги гледаме? На вистинското место сте. Посетете го каналот Мистерии и урбани легенди.