Најосамениот пат во Америка: Возење низ пустош што ве враќа во ерата на златната треска

Додека американскиот пат Route 66 е познат во целиот свет, т.н Рутата 50 не ужива ни трошка од својата популарност – иако нејзиниот прекар звучи многу примамливо. Имено, рутата 50 беше прогласена од медиумите во доцните 1980-ти за „најосамениот пат во Америка“: на неа нема значајни објекти или туристички атракции.

Сепак, медиумите скокнаа и со предупредување: „Не патувајте по него освен ако тоа е апсолутно неопходно, во тој случај понесете ги сите соодветни комплети за прва помош и основните потреби за преживување“.

Па, што згреши овој пат? Изгледа многумина се запрашаа бидејќи по ваквите натписи сообраќајот по него оживеа.

Дури и „кралот на ужасот“, Стивен Кинг, тргнал на овој пат во 1991 година во потрага по инспирација. И го најде – во форма на локални легенди за духовите на мртвите кинески рудари кои сè уште може да се видат како го преминуваат патот и го опсадуваат градот Рут. Секој што го прочитал романот „Очај“ знае за што се работи.

Не е дека нема што да се види…

Рутата 50 е долга околу 4.700 километри. Ги поврзува Оушн Сити во Мериленд и Западен Сакраменто во Калифорнија, минувајќи низ претежно руралните делови на САД. Што значи стотици километри исполнети со ништо! Само пустош, песок, огромни пусти долини и планински врвови во далечината. Барем така оди додека се поминува низ Јута и Невада.

Но, немојте да мислите дека навистина нема ништо до крај. Попатно, можете да ги посетите езерото Тахо, државниот историски парк Форт Черчил, многу напуштени градови, Националниот парк Голем Басен, музејот на железницата и стариот воз, стари таверни и барови со монструозни хамбургери.

Некаде можете да наидете на напуштени градови, стари бензински пумпи и траги од стариот пат на чии темели е изградена рутата 50. Патот првично бил изграден во средината на 19 век за време на т.н. „Златна треска“ кога е откриено злато во Калифорнија, во близина на градот Сакраменто. За само неколку години, ова привлече дури 250.000 копачи и авантуристи во приколки и вагони. Тогаш, денешната рута 50 беше сè освен осамена.

Невада прифати дека минатото е минато, па лесно го прифати сегашниот прекар „најосамениот пат“ и го искористи за туристички цели.