Научниците уништија 99% од клетките на рак во лабораторија со нов неверојатен пристап

Научници открија неверојатен начин за уништување на клетките на рак. Со стимулирање на аминоцијанински молекули со блиска инфрацрвена светлина, тие ги натераа молекулите да вибрираат синхронизирано, доволно за да ги разбијат мембраните на клетките на ракот.

Што се аминоцијанински молекули и како функционираат?

Аминоцијанинските молекули се веќе користат во биомедицината како синтетички бои за откривање на рак. Тие се стабилни во вода и добро се врзуваат за надворешноста на клетките. Обично се користат во мали дози за откривање на ракот.

Ново откритие од истражувачки тим од Тексас

Истражувачкиот тим од Универзитетот Рајс, Тексас А&М Универзитетот, и Универзитетот во Тексас откри дека нивниот нов пристап е значително подобар од претходните молекуларни машини за уништување на рак, наречени Феринга-мотори, кои исто така можеле да ги уништат структурите на проблематичните клетки.

„Ова е целосно нова генерација на молекуларни машини кои ги нарекуваме молекуларни чекани,“ вели хемичарот Џејмс Тур од Универзитетот Рајс. „Тие се повеќе од милион пати побрзи во нивното механичко движење од претходните Феринга-мотори, и може да се активираат со блиска инфрацрвена светлина, наместо со видлива светлина.“

Предноста на инфрацрвената светлина

Употребата на блиска инфрацрвена светлина е важна бидејќи им овозможува на научниците да навлезат подлабоко во телото. Ова значи дека ракот во коските и органите би можел потенцијално да се третира без потреба од хируршки зафат за да се стигне до ракот.

Резултати од лабораториски тестови

Во тестови на клетките на рак одгледани во лабораторија, методот на молекуларен чекан уништи 99% од клетките. Овој пристап беше тестиран и на глувци со меланом тумори, и половина од животните останаа без рак по третманот.

Како функционира молекуларниот чекан?

Структурата и хемиските својства на аминоцијанинските молекули им овозможуваат да останат синхронизирани со правилен стимул – како што е блиската инфрацрвена светлина. Кога се во движење, електроните внатре во молекулите формираат таканаречени „плазмони“, колективно вибрирачки ентитети кои го движат молекулот како целина.

„Она што треба да се истакне е дека откривме ново објаснување за тоа како овие молекули функционираат,“ вели хемичарот Цицерон Ајала-Орозко од Универзитетот Рајс. „Ова е прв пат молекуларен плазмон да се користи на овој начин за да се возбуди целиот молекул и да се произведе механичко дејство што се користи за постигнување на одредена цел – во овој случај, разорување на мембраната на клетките на рак.“

Плазмоните имаат „рака“ од едната страна, што им помага да се врзат за мембраните на клетките на ракот додека вибрациите ги разурнуваат. Иако истражувањето е сè уште во почетна фаза, овие првични резултати се многу ветувачки. Следниот чекор на истражувачите е да проучат други видови молекули кои можат да се користат на сличен начин.

„Ова истражување претставува нов начин за третирање на ракот користејќи механички сили на молекуларно ниво,“ додава Ајала-Орозко.

Истражувањето беше објавено во Nature Chemistry.