Не можеш ништо да скриеш од сопствената мајка (Анегдота)

Г-ѓа Мира дошла да го посети нејзиниот син Столе на вечера. Тој живее со својата цимерка Марија. За време на оброкот, неговата мајка не можела да не забележи колку е убава неговата цимерка. Во текот на вечерта, додека ги гледала како комуницираат, таа започнала да се прашува дали има нешто повеќе помеѓу нив.

Читајќи ги мислите на неговата мајка, Столе прв ѝ кажал: „Мамо, знам што си мислиш, но јас и Марија сме само цимери.“ Една недела подоцна Марија му поставила едно прашање на Столе: „Абе Столе откако си замина мајка ти не можам да го најдам сребрениот сад за шеќер. Дали е можно таа да го има земено?“

Столе ѝ рекол: „Па се сомневам дека таа би направила такво нешто, но ќе ѝ пишам порака да видам што ќе каже.“ Така тој седнал и почнал да пишува порака.

„Драга мамо

Јас не велам дека ти „го зема“ сребрениот сад од мојот стан и јас не велам дека ти „не си го земала“. Но, останува фактот дека го нема откако ти беше кај нас на вечера. Те сака твојот син, Столе.“

Наскоро му пристигнала порака од мајка му во која пишувало:

„Драг сине

Јас не велам дека „спиеш“ со Марија и не велам дека „не спиеш“ со неа.  Но, останува фактот дека ако таа спиеше во својот кревет ќе го најдеше садот за шеќер уште пред една недела. Те сака твојата мајка.“

Поука од приказната: Никогаш не се обидувајте да ја излажете својата мајка…