Одри Хепберн: Непознатиот живот на ќерката на холандската бароница која светот ја обожаваше

Одри Хепберн е повеќе од актерска дива. Денес ќе се потсетиме на помалку и повеќе познати факти од нејзиниот живот кои и денес инспирираат многу жени.

Одри Хепберн на пошироката јавност и е најпозната како актерска дива која се прослави со филмовите „Одмор во Рим“, „Појадок кај Тифани“ и слични улоги.

А зад елегантната надворешност на холивудската ѕвезда се криеше посебна личност која и покрај своето аристократско потекло, најмногу се грижеше за благосостојбата на другите.

Одри Хепберн е родена на 4 мај 1929 година во швајцарскиот град Толохеназ во културно мешано семејство. Нејзиниот татко Џозеф Виктор Ентони Растон бил ирски банкар, а нејзината мајка Ел ван Хемстра била холандска бароница со корени од француската и англиската аристократија.

Имала и двајца полубраќа родени од нејзината мајка во првиот брак со холандски благородник, а зборувала дури пет светски јазици.

Семејството дури подоцна го додаде презимето Хепберн. Нејзините родители се развеле кога таа имала само шест години, па со мајка си се преселила во Холандија, каде што првично посетувала приватно училиште. Но, кога започна Втората светска војна, целата земја била ограбена и повеќето луѓе паднале во голема сиромаштија.

Луѓето гладувале и умирале од студот, а тешките времиња не го заобиколиле ниту семејството на Одри. Девојчето танцувало балет и собирало пари за движењето на отпорот против нацистите. Иако била многу талентирана ѝ рекле дека е превисока (170 сантиметри) за професионална балерина.

По војната, Одри се преселила со нејзината мајка во Лондон, каде што работела како модел и почнала да добива помали актерски улоги. Иако била позната по својата грациозна убавина, таа зборувала за неа со чудна длабочина.

За привлечни усни – зборувајте љубезно. За убави очи – видете го најдоброто во луѓето. За добра линија – споделете ја храната со гладните. За убава коса – дозволете им на децата да поминуваат со прстите низ неа. За правилно држење – одете со убедување дека никогаш не сте сами.

Римски одмор

Во Англија го запознала и богатиот англиски индустријалец Џејмс Хансон, со кој била свршена речиси една година. Иако веќе купила венчаница, ја откажала венчавката кога сфатила дека ретко го гледа својот вереник поради преоптоварување со работа.

Таа ја донирала венчаницата на сиромашна италијанска двојка, која ја чува и денес. Првата главна улога ја имаше во 1951 година во „Тајните луѓе“, во кој глумеше балерина, а две години подоцна го сними „Римски одмор“ со Грегори Пек, кој ја претвори во светска ѕвезда и ѝ донесе Оскар за најдобрата женска улога.

Следеа познатите улоги на Холи Голајтли во „Појадок кај Тифани“, Елиза Дулитл во „Мојата убава дама“ и настапи во познати продукции како „Љубов попладне“, „Како да украдеш милион“ и „Робин и Маријан“.

Одри Хепберн набрзо стана миленичка на публиката, ја нарекуваа музата на Живанши, а машките партнери од големиот екран кажуваа за неа само пофални зборови.

Бурен приватен живот

И покрај професионалниот успех, нејзините рози не цветаа на приватен план. Додека работела на претставата Ондине, таа се заљубила во Мел Ферера, на кого судбоносно му кажала да во 1954 година и со кого шест години подоцна го добила синот Шон.

Се шпекулира дека овој американски актер и режисер ја напуштил кариерата поради Одри, но дека станал крајно љубоморен на нејзиниот успех. Врската се распаднала по 14 години заедно.

На крстарење, таа го запознала италијанскиот психолог Андреа Доти, со која се омажила во 1969 година и со кој го добила синот Лука. Вториот брак траел тринаесет години. После тоа, Одри ветила дека повеќе нема да се мажи и до крајот на животот живеела со нејзиниот партнер Роберт Волдерс, холандски телевизиски актер.

И покрај се, таа го задржа позитивниот дух

Хуманитарец со големо срце

Одри Хепберн се занимаваше со глума до крајот на 1970-тите, по што целосно се посвети на хуманитарната работа.

Како амбасадор на добра волја на УНИЦЕФ, таа патуваше низ светот и ја подигна свеста за потребите на сиромашните деца во Африка и Јужна Азија, а во 1992 година беше наградена со Медал на слободата на американскиот претседател за нејзината хуманитарна работа.

„Давањето на другите е како да живееш. Ако не сакате да им давате повеќе на другите, мислам дека немате повеќе причина да живеете.“, изјавила таа.

Истата година почнала да чувствува силни болки во стомакот и набрзо и бил дијагностициран рак на желудникот. Таа била оперирана, но бидејќи одбила да прими хемотерапија, таа починала на 20 јануари 1993 година во нејзиниот роден град Толоченаз.

„Мојот живот беше многу повеќе од бајка. Поминав низ многу тешки моменти, но за секој од нив бев награден.“