Опасноста не е од AI – туку од алчните богаташи како Илон Маск

Опасноста не е од AI – туку од алчните богаташи како Илон Маск

Ако ти имаше толку милијарди и доаѓаш од континент како Африка, првото нешто што ќе ти паднеше на памет, логично, би било – питка вода и храна за сите Африканци. Тоа е елементарно човечко чувство, нели? Но токму тука се гледа карактерот на човекот. Наместо да решава реални проблеми на луѓето што умираат од жед и глад, Илон Маск одбира да инвестира во ракети за туристички летови, во електрични коли за богатите, и во експерименти со вештачка интелигенција.

Психолошки профил на „визионерот“

Маск себеси се претставува како спасител на човештвото, но зад таа фасада стои нешто друго:

• Нарцисизам – силна потреба да биде во центарот на вниманието, да биде прогласен за „Месија на технологијата“.
• Комплекс на супериорност – верува дека знае подобро од сите, дури и кога станува збор за области каде нема експертиза.
• Алчност замаскирана во иновација – секој проект, без разлика колку е „благороден“, е дизајниран да врати профит и моќ.

Такви личности имаат едно нешто заедничко: не чувствуваат вистинска емпатија. Нивниот поглед на светот е игра со фигури на шаховска табла – фигури кои, за жал, се вистински луѓе.

Зошто опасноста не е во AI, туку во Масковците на светот

Често слушаме дека најголемиот ризик од вештачката интелигенција е ако таа самата стане неконтролирана. Но вистината е поедноставна и пострашна: опасноста е во тоа кој ја контролира.

Кога суперинтелигенцијата ќе се појави – а тоа е само прашање на време – првите што ќе ѝ стават рака ќе бидат луѓето со најмногу пари и најмалку совест. Луѓе како Маск, кои во името на „спас на човештвото“ прво ќе обезбедат уште поголема моќ за себе.

Замисли ја следнава слика

Суперинтелигенција која теоретски може да реши глобални проблеми – климатски промени, глад, болести. Но наместо тоа, бидејќи е во рацете на неколку милијардери, таа ќе се користи за:

• контрола на пазарите,
• следење на луѓето,
• политичко влијание,
• воена доминација.

И повторно, како и секогаш во историјата, обичниот човек останува гладен и жеден, додека технолошките „месији“ живеат во бункери на Марс.

Значи…

Не се плашиме од машините. Машините немаат страст, немаат суета, немаат алчност. Опасноста е во луѓето што ги управуваат – во Масковците на светот.

Затоа, прашањето кое треба да си го поставиме не е „Што ако AI стане премногу моќна?“, туку:
„Што ако најмоќната технологија во историјата падне во рацете на луѓе кои никогаш не покажале дека се грижат за човештвото?“